“พี่ชาร์ล...”
ผู้เป็นน้องชายเงยหน้ามองพี่ชายด้วยสายตาปวดร้าว
“คิลล์ ฟังพี่นะ คนเราได้เจอกันเพราะวาสนาที่เคยทำร่วมกันมา แต่เมื่อหมดวาสนาแล้วก็ต้องจากกันไป ดังนั้นนายจะต้องทำใจให้ได้ และใช้ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ให้ดีที่สุด รักน่ะรักได้ แต่อย่าให้ความรักนั้นมาทำร้ายตัวนายเอง เชื่อพี่เถอะ”
คิลเลียนก้มหน้านิ่ง คำพูดของชาริลล์เหมือนกระจกที่สะท้อนให้เขาเห็นความจริงที่เขาพยายามทำเป็นมองไม่เห็นมาตลอดสองปี เขาควรจะหยุดฟูมฟาย และยอมรับความจริงใช่ไหม ควรจะยอมรับว่าไอรีนกับลูกไปสบายแล้ว และเขาก็ควรจะใช้ชีวิตต่อไปให้ดีที่สุด ใช่ไหม... สิ่งนี้ใช่ไหมที่เขาควรจะทำ
“แล้วผมควรจะทำยังไงครับ”
“เลิกดื่มเหล้า และหันกลับมาดูแลตัวเองซะ จากนั้นก็...”
ชาริลล์อมยิ้มมองหน้าน้องชาย
“ใช้ทุกวินาทีต่อจากนี้ให้มีคุณค่าที่สุด”
ใช้วินาทีต่อจากนี้ให้มีคุณค่าที่สุดน่ะหรือ...? ใช้ยังไงล่ะ และใช้กับใคร? ภาพใบหน้าเปื้อนน
