วันนี้เป็นวันแรกที่คิลเลียนจะเดินทางไปยังที่ทำงาน หลังจากที่เขาหันหลังให้กับการทำงานมาร่วมๆ สองปีเต็ม ความเจ็บปวดค่อยๆ จางหายไปเมื่อมัลลิกาเข้ามาเติมเต็ม เขาไม่ผิดใช่ไหมที่จะเริ่มรู้สึกดีกับผู้หญิงอีกคน
ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทหล่อเนี้ยบชะงัก เมื่อพอก้าวลงมาถึงห้องรับแขกแล้วเห็นนาเดียกำลังให้คนงานปีนขึ้นไปปลดรูปถ่ายของไอรีนลงจากผนัง
“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะนาเดีย”
คนถูกตวาดใส่แค่หันกลับมามอง สายตาว่างเปล่าไม่รู้สึกรู้สา
“ก็แค่จะเอารูปคุณไอรีนลงมาน่ะค่ะ ในเมื่อเธอจะไม่ใช่นายหญิงของบ้านหลังนี้อีกต่อไปแล้ว”
“ใครสั่ง หยุดเดี๋ยวนี้เชียวนะ”
คนงานหันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนจะรีบแขวนภาพถ่ายของไอรีนเอาไว้ที่เดิม และปีนลงมาจากบันไดด้วยท่าทางเกรงกลัว
นาเดียแค่นยิ้มหยัน จ้องหน้าคิลเลียน
“ไม่ต้องมีใครสั่งหรอกค่ะ ในเมื่อสิ่งที่คุณคิลล์แสดงออกมามันบอกชัดเจนอยู่แล้ว”
“เธอสู่รู้มากเกินไปแล้วนะนาเดีย”
คนถู
