หล่อนดูแตกต่างไปจากผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยพบเจอมาก่อน ท่าทางของหล่อนดูเรียบร้อย อ่อนหวาน และแน่นอนว่าคงจะชื่นชอบในเรื่องเดียวกับเขานั่นเอง
เหมือนพายุไซโคลนกำลังพัดหมุนอยู่ภายในหัวใจ ภาพของผู้คนรอบกายเริ่มจางหายไปอย่างช้าๆ จนในที่สุดก็เหลือแต่ผู้หญิงที่กำลังยืนยิ้มหวานให้กับเขาอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น
ชาริลล์แทบไม่รู้ตัวเลยว่าเขาก้าวเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าของหล่อนได้ยังไง และตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เสียงหวานใส และค่อนข้างประหม่าของหล่อนดังกังวานขึ้นนั่นแหละ
“สวัสดีค่ะ... คุณคงชื่นชอบภาพเก่าเหมือนกันใช่ไหมคะ”
“เอ่อ... ครับ ผมชอบมาก”
ท่าทางหล่อนคงไม่รู้ว่าเขาคือใคร และนั่นก็คือเรื่องที่ดี เพราะความสนใจของสตรีจะเปลี่ยนแปลงไปยังเงินในกระเป๋าของเขาทันที หากรู้ว่าเขาคือชาริลล์ คาร์ตัน
“คุณชอบภาพไหนหรือครับ”
“ภาพนี้ค่ะ”
หล่อนชี้ไปยังภาพใหม่ล่าสุดที่เขาพึ่งนำมาเปิดโชว์ที่คาร์ต
