ตอนที่ 38
“ไม่มีอะไรน่ากลัวตราบใดที่พี่ยังยืนอยู่ตรงนี้” คนตัวเล็กพยักหน้าพร้อมสอดแขนเรียวโอบเอวสอบไวแน่นแล้วหลับตาลงอีกครั้ง
“กรี๊ด!!!!” ร่างบางกรีดร้องเมื่อคนตัวโตพาตัวเธอลอยดิ่งจากเบื้องบนสู่สายธารเบื้องล่าง น้ำลึกพอที่จะรองรับร่างของคนทั้งสองเอาไว้อย่างปลอดภัย เสียงต่ำหัวเราะปนเปไปกับเสียงใสดุจระฆังแก้วดังเจื้อยแจ้วไปทั่วทั้งบริเวณนั้นอย่างมีความสุข
“สนุกจังเลยค่ะ พี่ภีมทำแบบนี้บ่อยเหรอคะ”
“ตอนเด็กๆ พี่โดดเป็นประจำ” ภีมภวัตยิ้มตอบโดยที่ยังรั้งเอวบางไว้แน่น ทำให้ตัวหญิงสาวลอยตัวสูงขึ้นมาเท่าระดับสายตาของเขา หญิงสาวสำรวจใบหน้าคมนิ่งก่อนจะเอ่ยบอกเขาในสิ่งที่ใจคิด
เอาล่ะสิ ไม่เคยมีใครชมซึ่ง ๆ หน้าโดยเฉพาะคนคนนั้นเป็นภรรยาด้วยแล้ว ภีมภวัตถึงกับนิ่งพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ โรสสิรินยิ้มกว้างที่เห็นสามีตัวเองแม้แต่เวลาเขินยังหล่อกระชากใจเพียงนี้
ริมฝีปากอิ่มจุ๊บปากคนตัวโตเบาๆ ดึงสติภีมภวัต
