@คอนโดพริกแกง
"ขอบคุณนะที่มาส่ง"
เสียงเธอพูดออกมาเบาๆ แววตาอ่อนลงเล็กน้อยหลังจากเดินมายืนอยู่หน้าตึกพักคนเดียวท่ามกลางความเงียบของค่ำคืน ลมอ่อนๆ พัดผ่านคล้ายจะกลบความประหม่าในน้ำเสียง
"ด้วยความยินดีครับ....ว่าแต่แน่ใจนะ..ว่าจะขึ้นไปคนเดียว..ไม่ต้องให้ฉันเดินไปส่ง..."
เขายืนมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย น้ำเสียงอ่อนโยนชวนให้รู้สึกปลอดภัยแม้จะเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์นิดๆ ตามสไตล์ของเขา
"ไม่ต้องอ่ะ..ฉันกลับเองได้" เธอส่ายหน้าช้าๆ พยายามไม่สบตา ความอบอุ่นจากคำพูดของเขาทำให้ใจสั่นแบบไม่ทันตั้งตัว
"โอเค๊...งั้นเธอเข้าไปก่อน" เขายกมือขึ้นเหมือนจะโบกลาเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ขยับตัวออกไป
"นายก็กลับไปได้แล้ว" เสียงของเธอเริ่มขึ้นจมูกนิดๆ เหมือนพยายามไล่แต่ในน้ำเสียงกลับไม่เด็ดขาดเท่าที่ควร
"รู้แล้วน่า..ไล่เก่งจริง..." เขาหัวเราะเบาๆ อย่างคนที่รู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ได้โกรธจริง ก่อนจะพูดต่
