ซูเยว่นั่งนิ่งอยู่ในห้องกว้างของหัวหน้าโจร ยามนี้เขาลงไปสั่งงานกับคนของตน ซึ่งที่นี่ทุกคนล้วนเป็นทหารฝีมือดีกันทั้งนั้น เพื่อรอเวลายึดอำนาจที่อาจจะมีขึ้นในไม่ช้า นางครุ่นคิดปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น
“ทำไมเรื่องราวมันถึงได้แปลกๆ แบบนี้นะ หรือว่ามันเปลี่ยนเพราะเราเข้ามาอยู่ในเรื่องจริงๆ แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนี่หน่า อุตส่าห์ใช้ชีวิตแบบปกติแล้วเชียว”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นในสิ่งที่ตนสงสัย เธอพยายามไม่ข้องเกี่ยวกับตัวละคร แม้กระทั่งแม่ทัพหนุ่มที่แอบปลื้มหนักหนา เจอกันคราใดก็เว้นระยะห่างเพื่อไม่ให้ทุกอย่างหลุดออกจากเนื้อเรื่องที่ควรจะเป็น
“เห้อ! แล้วทำไมท่านอ๋องถึงกลายมาเป็นโจรล่ะ เอ๋ะ! หรือว่าไม่ใช่กันนะ เขาอาจจะเป็น” เสียงขาดหายไปเมื่อร่างสูงเดินเข้ามา ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้านาง ยิ้มร้ายผุดขึ้นเมื่อเห็นคิ้วเรียวขมวดเป็นปม
“ทำหน้าที่ของเจ้าสิเมียรัก” เขาเอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่ม
