ตอนที่ 8 เผชิญหน้า NC+
1671 คำ
อึ้ม ....
ริมฝีปากที่กำลังจะต่อว่าคนบ้าอำนาจ คนไม่เห็นคนเป็นคน
ได้ถูกปิดไว้จนวินกลืนคำพูดลงไปจนหมด วินถูกเขาลงโทษด้วยปากที่ร้อนเหมือนดั่งไฟของเขากำลังบดขยี้คนปากกล้าที่บังอาจมาต่อปากต่อคำกับเขา การลงโทษด้วยจูบที่รุนแรงและป่าเถื่อน วินถูกรุกจูบอย่างรุนแรงพร้อมกับบดขยี้ราวกับอีกคนอยากจะจับกดด้วยริมฝีปากนี้จนวินขาดอากาศหายใจตายไป
วินเม้มปากแน่นก่อนจะถูกเขาขบกัด ริมฝีปากจนเลือดออกไหลคลุ้งคาวไปทั้งปาก ด้วยความเจ็บปนถูกบังคับทำให้วินต้องคลายปากที่เม้มปิดออกมาทันที ลิ้นหนาสอดเข้าโพรงปากตวัดลิ้นล้วงหาน้ำหวานที่แสนหอมรันจวนใจอย่างกระหายบ้าเลือดโดยไม่สนใจคนที่พยายามดิ้นหนีออกจากเขาทุกวิถีทาง
“อื้ม ปล่อยนะ ไอ้บ้า...” วินถูกเจเดนอุ้มขึ้นพาดไหล่มาอีกห้องก่อนตัวของวินจะถูกโยนไปที่เตียงอย่างแรงจนวินเองจุกจนตัวงอและบิดตัวไปมา
เจเดนถอดเนคไทของตัวเองออกมาก่อนจะมัดข้อมือวินแล้วลากเขาไปมัดติดกับหัวเตียง
“นี่คุณหยุดทำอะไรแบบนี้สักที ปล่อย โอ้ย...” ดูเหมือนว่าคำบอกของวินจะไม่ได้เข้าหูของมาเฟียหนุ่มอย่างเจเดนเอาเสียเลย กลับกันคำพูดเหล่านั้นยิ่งทวีความโกรธให้เขาลงโทษวินให้หนักขึ้นด้วยการกระทำสุดป่าเถื่อน
“คุณเจเดน ปล่อยผมไปนะ”
“มึงกำลังร้องขอหรือกำลังสั่งกู ห๊า ” เดนถามวินก่อนจะมัดวินจนเสร็จ
“ผมกำลังขอร้อง...เห็นใจผมเถอะนะ ถ้าเวทำผิดไปผมยินดีชดใช้เงินให้คุณ” เตวินทร์เผลอบอกชื่อของเวออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“เงินไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างจบหรอก” ไฟแค้นแผดเผาหัวใจของเจเดนจนด้านชาเสียแล้วเมื่อคิดถึงน้องสาวที่น่าสงสารของเขา
“ยะ.....อย่า ” สิ้นคำร้องของวิน เจเดนก็จัดการกับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่วินใส่อยู่ข้างในสูทของโรงแรมออกจนเห็นแผงอกขาวเนียนของวินที่มีกล้ามเนื้อแน่นๆส่วนเสื้อเชิ๊ตตอนนี้กระดุมหลุดไปคนละทิศละทาง
“คุณเจเดน อย่านะครับ ” วินร้องห้ามเจเดนที่กำลังก้มไซร้ต้นคอของวินอยู่อย่างดุเดือดเลือดพล่านพรมจูบต้นคอของพนักงานหนุ่มจนหมดทุกตารางนิ้วจนน้ำลายเหนียวเปียกชุ่ม
ผิวเนียนถูกครอบงำด้วยริมฝีปากร้อนฉ่าทุกส่วน เขาไล่ดูดดื่มกัดกินร่างกายขาวเนียนของวินจนเริ่มแดงเป็นจ้ำ เจเดนมองวินด้วยแววตาที่เกรี้ยวกราด บวกกับความอาฆาตแค้นที่แผดเผาและความสับสนในใจก็เกิดขึ้นว่าทำไมเขาถึงได้มีอารมณ์ทุกครั้งที่เข้าใกล้ไอ้เลวคนนี้
“อย่า...ผมขอร้อง อย่าทำอะไรแบบนี้อีกเลยนะ” วินใช้ขาทั้งสองข้างยันสลับกันแต่ก็ไม่โดนตัวเจเดนเสียที เจเดนตัดสินใจก้าวข้ามมานั่งทับตัววินไว้ก่อนจะก้มลงจูบวินอีกครั้งกลิ่นคาวเลือดจากจูบรอบที่แล้วเริ่มออกมาอีกครั้ง เขาดูดกินเลือดจากริมฝีปากของวินราวกับแวมไพร์หนุ่มผู้กระหายการดื่มเลือดมานาน วินพยายามเบือนหน้าหนีเขาแต่กลับถูกเขาบีบคางไว้แน่น มือที่ถูมัดของวินยิ่งแดงเถือกขึ้นมามากกว่าเดิม
“คุณเจเดนหยุด!”
“คนเลวอย่างมึงอย่าริอาจจะสั่งกู” เจเดนพ่นคำด่าทอออกมา ขณะเดียวกันวินก็รู้สึกสมเพชตัวเองที่อยู่ดีๆต้องกลายมาเป็นที่รองรับอารมณ์ใคร่ของมาเฟียหนุ่ม
“อย่า!!!” วินยังคงร้องขอเขาซ้ำไปซ้ำมาถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นใจและยังคงไม่หยุดการกระทำป่าเถื่อนอย่างต่อเนื่อง
เขาจัดการพรมจูบเธอทั่วร่างกายของวินอย่างบ้าคลั่งจนเป็นรอยจ้ำขนาดใหญ่หลายแห่งจนแทบจะมองไม่เห็นผิวขาวๆจริงๆของวินเลย รอยแดงจนแทบเขียว บางที่ก็มีเลือดไหลซิบ จนวินต้องขบเม้มปากไม่ได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดปนทรมานที่ถูกมัดข้อมือกับหัวเตียงแล้วกระทำราวกับว่าวินเป็นนักโทษของเขา
“ไม่ คุณเจเดน!” เมื่อคำร้องของวินดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับกางเกงของวินก็ถูกเขาดึงลงไปจนหมด ร่างกายเปลือยเปล่าที่ตอนนี้เหลือเพียงเสื้อเชิ๊ตเปิดแผงอกและท่อนล่างที่ถูกมาเฟียหนุ่มถอดออกหมดไปเสียแล้ว มือหนาเข้ากอบกุมลำเอ็นของคนใต้อาณัติเสียแล้ว
“ยะ อย่า อ๊า!” เมื่อลิ้นอุ่นแต่ที่หัวนมสีชมพูพร้อมกับการดูดเลียวนสลับกันพร้อมๆกับสร้างความเสียวซ่านแก่วิน ถึงแม้ปากจะร้องห้ามแต่ร่างกายของวินกลับตอบสนองแอ่นอกหนาแน่นเข้าหาริมฝีปากเขาทุกครั้ง ความรู้สึกวาบหวามร้อนแรงในตัววินถูกเขาดึงออกมาจนเกือบสุดด้วยการเล้าโลมที่แสนร้ายกาจของเขา วินไม่เคยเจอความรู้สึกแบบนี้จึงไม่รู้วิธีเก็บความรู้สึกของตัวเองและส่งครางออกมา ราวกับเห็นดีเห็นงามกับการกระทำของเขาอย่างลืมอาย
“หึๆ จะผู้หญิงผู้ชายก็ร่านได้ทั้งนั้น ร่านก็ยอมรับมาสิว่าร่าน จะแอ๊บทำไมให้กูเสียอารมณ์” เขาถอนปากออกมาพูดกับวินทำให้วินต้องกัดปากตัวเองไว้ไม่ยอมให้อารมณ์ของตัวเองเตลิดส่งเสียงครางออกมา วินกัดปากไว้แน่นราวกับข่มอารมณ์เสียวซ่านเอาไว้ เจเดนเห็นความอวดดีก็อดที่จะแกล้งวินไม่ได้ เขาก้มลงไซร้ที่คอของเขาอีกครั้งก่อนที่ใบหน้าคมที่มีหนวดเคราหน่อยๆจะลากยาวไปทั้งตัวของวิน ทำเอาเธอต้องดิ้นหนีด้วยความเสียวซ่านจนทนไม่ไหว
"อยากครางก็ครางออกมาสิ จะเก็บกดเอาไว้ทำไม"
“อื้อ ไม่!! อย่า!!”วินร้องห้ามเจเดนตอนที่เขากำลังกอบกุมแก่นกลางความเป็นชายของวิน ชักรูดเป็นจังหวะหนักเบาจนอีกฝ่ายเผลอซู๊ดปากส่งเสียงครางออกมา
“อ๊ะ อาส์”
วินพยายามเบี่ยงขาหลบมือหนาไปมาแต่ไม่เกิดผล ขาทั้งสองข้างถูกมาเฟียหนุ่มจับพาดเข้าที่เอว เจเดนจัดการปลดตะของัดความเป็นชายของเขาที่กำลังเรียกร้องออกมาสู้อิสระ มือพรางเอื้อมไปหยิบถุงป้องกัน และแล้ว
สวบ
“โอ๊ย เจ็บ ”เสียงตอกอัดเข้าโพรงจีบโดยไม่มีการเล้าโล้มเปิดทางก่อน ส่งผลให้ความเจ็บปวดแล่นผ่านร่างกายของวินอย่างสุดจะบรรยาย เจเดนตอกอัดเข้าสุดออกสุดอย่างคนเอาแต่ใจ สุดแรงที่เขาจะกระหน่ำกระแทกได้
“อาส์ เสียวชิบหาย มันตอดคว..กูดีจริงๆ อาส์”
“เอาออกไป เจ็บ โอ๊ย” คำทัดทานของวินไม่เป็นผล เจเดนหาได้ใส่ใจ เขายิ่งกระแทกตอกอัดเขาออก ในไม่ช้าเจเดนจับคนใต้ร่างพลิกตัวใส่ท่าคลานเขาโดยที่ทางเชื่อมไม่หลุดออกจากกัน เมื่อได้ท่าที่ตั้งใจ เจเดนกระหน่ำกระแทกตอกอัดเข้ารูรักร่องนั้นที่เริ่มแดงกล่ำ
“อ๊ะ อ๊ะ ไม่นะ”
“ครางออกมา มึงรังเกียจไม่ใช่เหรอ ” เจเดนรู้ว่าเวที่ทำงานที่บาร์โฮสต์ไม่รับงานกับลูกค้าเพศเดียวกัน และเจเดนทำทุกอย่างที่เวยไม่ชอบ อยากจะทำให้เขาทุกข์ใจให้มากที่สุด
“อาส์ ตอดกูจนคว..จะขาดแล้ว ซี๊ด ” เจเดนบอกพร้อมกับก้มลงจูบเม้มที่หลังคอลากลงมาหลังขาวเนียนจนเกิดรอยแดง ตอนนี้ทั้งรางกายของวินมีทั้งรอยที่เจอเดนทำเอาไว้
“โอ๊ย เจ็บ ” วินเอ่ยปากบอกถึงความเจ็บปวดและแล้วเลือดแดงฉาดก็ค่อยๆซึมออกมาจากรูรักนั้นเพราะการกระแทกรุนแรงที่ไม่ได้ผ่านการเล้าโลมเปิดทางที่ดีพอ ไม่มีการช่วยเปิดทางด้วยเจลล่อลื่นใดๆ
“ฮึก”เจเดนเปล่งเสียงออกมาหน้าตาตื่นเล็กน้อยก่อนจะเห็นเลือดค่อยๆไหลออกมา
“พอแล้ว ขอร้อง” วินรู้สึกถึงน้ำที่ไหลอาบลงต้นขาของตัวเอง ถึงแม้ว่าไม่ไหลแรงแต่ก็รู้สึกได้ว่าไม่ปกติแน่นอน แต่วินต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมือหนาล้วงลงมาสาวเข้ากับท่อนเอ็นร้อนของวิน ตอนนี้วินถูกกระแทกอัดต่อแล้วถูกมือหนาสาวชักรูดเป็นจังหวะ ทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่านจนวินแทบจะแดดิ้นไป
“อ๊ะ อาส์”
“ผมไม่ไหวแล้ว”
ปึก ปึก ปึก
เสียงเนื้อกระเนื้อดังลั่นห้องนอนที่เป็นส่วนในห้องทำงานของเจเดน ห้องนี้เก็บเสียงได้เป็นอย่างดี
“ครางออกมาดังๆ” เจเดนบอกเสียงแหบกระเส่า กระแทกเข้าสุดออกสุดด้วยความเอาแต่ใจ ไม่ได้สนใจคนใต้อาณัติของเขา
“พร้อมกัน”
อ๊ะ อาส์ / อาส์
น้ำสีขาวขุ่นของวินพวงพุ่งออกมาราดรดผ้าปูที่นอนขาวสะอาด ส่วนเจเดนน้ำขุ่นขาวอยู่ในเกาะป้องกันจนจะล้นออกมา เจเดนถอดทิ้งแล้วผลักร่างกายของวินลงที่นอนและเขาก้เดินไปจากห้องนั้น ทิ้งให้วินนอนหมดแรงพร้อมกับเจ็บปวดกายและใจแต่เพียงผู้เดียว
เจเดนมากระตุกเนคไทออก วินจึงจัดการดึงข้อมือของเขาให้หลุดจากพันธนาการบนเตียงอย่างน่าอับอาย ก่อนจะพยุงตัวเองอย่างยากลำบาก หยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำอย่างระบมไปทั้งตัว
ผ่านเมื่อไม่ถึง 10 นาที เจเดนเดินกลับเข้าห้องนอนพร้อมกับการจัดการตัวเองให้อยู่ในชุดใหม่พร้อมเสียงที่เปล่งออกไป
“อย่ามาทำสำออย ออกไป”
- ผู้เขียน
