วันต่อมา เวลา 09.15 น.
“อือ...”
ร่างบางส่งเสียงในลำคอพร้อมยกแขนขึ้นบิดตัวไปมาคลายความเมื่อย แต่แล้วก็รู้สึกได้ว่าเหมือนตัวเองกำลังถูกกอดรัดอยู่จากอะไรบางอย่างทำให้ไม่สามารถขยับได้ตามใจ ดวงตากลมค่อย ๆ เปิดขึ้นมองและสิ่งที่แรกที่เห็นก็คือ
กล้ามอกของผู้ชายสวยได้รูปและยังขาวเนียน...
พรึ่บ!
ฉันใช้มือดันตัวเอสเตอร์ออกแล้วพยายามพาตัวเองลุกขึ้น แต่กลับถูกแขนของคนที่นอนอยู่ข้างกันกอดรั้งเข้าที่เอวบาง ดึงให้กลับลงนอนในท่าเดิม
“อย่า...” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นแผ่วเบาทั้งที่ยังหลับตาอยู่
“....” ละเมอหรือเปล่า? อย่าอะไร
พรึ่บ!
ฉันแกะแขนที่กอดเอวออกแล้วพยายามพาตัวเองออกจากเขา แต่ผลสุดท้ายก็ถูกดึงให้กลับมาอยู่ในท่าเดิม มิหนำซ้ำยังกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นอีกด้วย
“ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงบอกว่าอย่า” เอสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่รับรู้ได้ถึงความไม่พอใจปะปนอยู่บ้าง ดวงตาสีน้ำตาลคาราเมลมองมา
“จะไปอา
