“มานี่เลย”
หมับ!
ฉันเอื้อมมือไปจับแขนเก็นออกแรงดึงให้เขาเดินตามตัวเองออกไปยังสระว่ายน้ำ ซึ่งอีกฝ่ายทำตามอย่างว่าง่าย บริเวณส่วนนี้ไร้ซึ่งผู้คน แต่การที่เราออกมายืนกันอยู่เพียง 2 คนก็เป็นเป้าสายตาให้คนที่อยู่ภายในห้องฟิตเนสได้พอสมควร
“....”
“มาอยู่เพราะต้องมาอยู่หรือตั้งใจ” ไหน ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันไม่มีความจำเป็นที่ต้องอ้อมค้อมอีกต่อไป
“ตั้งใจ” ว่าแล้วไง เฮ้อ...
“....” ดวงตากลมจ้องเขม็งผู้ชายตรงหน้า ตอนนี้ไม่เข้าใจว่าเก็นกำลังต้องการอะไร ฉันไม่ได้เป็นห่วงความปลอดภัยของเขาสักเท่าไหร่ ยังไงสถานะทางบ้านก็ไม่ใช่คนที่จะมีใครเข้ามาวุ่นวายได้ง่าย
“เป็นห่วง แล้วเตือนอะไรไปเซรินก็ไม่ฟังกันเลย”
“วันนั้นก็พูดไปแล้วนะว่าไม่ควรก้าวก่ายเรื่องงานกัน”
“ก็ไม่ได้เข้าไปก้าวก่าย เราสองคนแค่บังเอิญเจอกันที่นี่และตรงนี้มันเป็นพื้นที่ส่วนกลางที่ใครจะมาก็ได้”
“....” ที่เก็นพูดมามันก็มีเหตุผลอีกนั่นแล
