“เจ้านายครับ” เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้นจากหลังพุ่มไม้ ก่อนจะตามด้วยมือที่ถือผ้าผืนใหญ่ยื่นเข้ามาให้
พรึ่บ!
เอสเตอร์ดึงเอาผืนนั้นมาไว้ที่ตัวเอง แล้วจัดการคลายผ้าออกใช้ห่อคลุมร่างคนเมาที่พิงซบกับอกกว้างอยู่ ผ้าผืนใหญ่สามารถปิดได้ตั้งแต่หัวจรดเท้าและเขาก็คลุมมันไปทุกส่วนป้องกันสายตาที่จะมองมา แล้วจับแขนเรียวยกขึ้นคล้องรอบคอตัวเองไว้ แขนแกร่งสอดเข้าใต้ขาพับและอีกข้างโอบรองแผ่นหลังออกแรงอุ้มเซรินขึ้นมาไว้บนอ้อมแขน
สองเท้าก้าวเดินออกจากหลังพุ่มไม้และฉากกั้นของพื้นที่บาร์เหล้า คนของเขายืนเรียงหน้ากระดานบังสายตาที่มองมาด้วยความสนใจในระหว่างที่เอสเตอร์อุ้มคนตัวเล็กเดินกลับเข้าไปในเพนต์เฮาส์ ร่างสูงตรงไปยังห้องนอนตัวเองแทนที่จะพาเซรินไปส่งยังห้องพักแม่บ้าน
กริ้ก! ปึง!
ลูกน้องที่เดินนำหน้ามาเป็นผู้เปิดประตูให้พร้อมกับดึงมันปิดลงหลังจากที่เจ้านายตัวเองเดินเข้ามาในห้อง ขายาวก้าวตรงไปยังเตียงขนา
