ณ บ้านของเอสเตอร์
พรึ่บ!
ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงด้วยความนุ่มนวล พร้อมกับที่เขานั่งลงบนเตียงข้างกายคนเมาด้วยเช่นกัน มือหนาเอื้อมไปจับผมยาวที่ปิดใบหน้าออก ใช้ปลายนิ้วโป้งลูบไล้ริมฝีปากล่างที่อวบอิ่มอย่างเห็นได้ชัด ที่เป็นผลพวงมาจากจูบที่เธออ้อนขอเขามาตลอดทาง
ลืมย้ำกับไอ้พวกที่อยู่ในรถไปเลยว่าห้ามพูดมาก แต่ถ้าคนถามเป็นไอ้เวรลาเดล...ใครจะกล้าขัดใจมัน
ช่างเถอะ มันเป็นพวกรู้มากจนน่าขนลุกอยู่แล้ว ปิดบังไปก็ได้ไม่นานอยู่ดี
“อื้อ ~” เสียงหวานครางในลำคอและรับรู้สึกถึงมือเล็กที่ยกขึ้นจับแขนเขา
หมับ!
“....” นัยน์ตาคมสีน้ำตาลคาราเมลมองใบหน้าสวยแล้ววางเท้าแขนลงข้างหัว โน้มตัวคร่อมร่างเซรินเอาไว้
“ม่ายนอนด้วยกันเหรอ ~” ดวงตาหยาดเยิ้มปรือมองมาแล้วถามด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้
“อยากให้นอนด้วยเหรอ”
“อือ...ไม่นอนเหรอ” เธอถามย้ำอีกครั้ง ใบหน้าออดอ้อนกำลังทำให้เขาไม่กล้าแม้แต่จะปฏิเสธ
“นอนก็ได้ แต่ไม่อยากน
