(เอสเตอร์)
นัยน์ตาคมจ้องมองตามคนตัวเล็กที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ริมฝีปากแดงลอบยิ้มไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็นแล้วเดินกลับไปนั่งลงยังเตียงนอน ตอนนี้เซรินไม่ได้เก็บตัวตนอย่างที่ผ่านมาแล้ว เธอกล้าดุเขาแล้วยังออกคำสั่งแบบชัดถ้อยชัดคำอีกด้วย ทั้งน้ำเสียงตอนพูด สายตาที่มองมาสมกับเป็นตำรวจจริง ๆ
มือหนาสอดเข้าใต้หมอนนอนหยิบเอาโทรศัพท์ของตัวเองออกมา กว่าเซรินจะออกจากห้องน้ำคงเป็นชั่วโมง เพราะเธอไม่อยากเห็นหน้าเขาก็จะอยู่ในนั้นนานกว่าปกติ จึงได้ใช้เวลานี้โทรหาคนสำคัญโดยที่ไม่ปล่อยให้เธอคาดสายตาด้วย
นิ้วเรียวเลื่อนหารายชื่อหนึ่งที่ไม่ค่อยได้โทรหาสักเท่าไหร่นอกซะจากจะมีเรื่องปรึกษา เมื่อเจอแล้วก็กดโทรออกข้ามประเทศโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นเวลากี่โมง
ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด! ติ้ด!
(ทำไมโทรมาเวลานี้มีอะไรหรือเปล่า) เสียงทุ้มต่ำของปลายสายรับรู้ได้ถึงความกังวล เพราะที่อิตาลีเวลานี้น่าจะประมาณตี 3
“มี” เอสเตอร์ตอบก
