“แถวนี้ไม่มีห้องน้ำ ออกไป” เสียงดุของผู้ชายที่ถูกเรียกว่ารองบอสนั้นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกหวาดกลัว แต่ต้องแสดงออกตรงกันข้ามกับสิ่งที่รู้สึก
“ขะ...ขอโทษค่ะ”
แต่เดี๋ยวนะ...
ผู้ที่เป็นเจ้าของคาเฟ่แมวไม่น่าจะเป็นบุคคลที่แสดงออกเหมือนกุ๊ยข้างทางแบบนี้สิ ภาพลักษณ์ภายนอกก็ไม่ได้แล้ว น้ำเสียงและการแสดงออกไม่ได้ทำให้รู้สึกว่ามีความอ่อนโยนต่อสัตว์เลยสักนิดหรือว่าไม่ใช่เขา ตัวหลอก?
“อย่าดุเธอเลยครับ เธอตามองไม่เห็นแล้วก็มารอญาติก็แค่จะหาห้องน้ำ” ผู้ชายที่ชื่อเอสเตอร์พยายามอธิบายช่วย ทำให้ฉันได้สติกลับมาสนใจบุคคลตรงหน้าอีกครั้ง
“เออรู้แล้ว เธอ...ออกไปจากตรงนี้” บุคคลที่เป็นรองบอสพูดขึ้นด้วยเสียงดุ
“คือ...ห้องน้ำแถวนี้มีมั้ยคะ” เสียงเล็กเอ่ยถามอย่างกล้ากลัว ๆ มือทั้งสองข้างกำไม้เท้าแน่นแสดงออกถึงความกลัวที่มีต่อพวกเขา
“เดี๋ยวผมไปส่งดีมั้ยครับ มีห้องน้ำสาธารณะอยู่ไม่ไกล” คนที่ชื่อเอสเตอร์เสนอควา
