วันต่อมา เวลา 13.00 น.
“คุณโพนี่คะ” เสียงหวานเรียกชื่อเจ้าแมวตัวอ้วนที่นั่งอยู่บนหุ่นยนต์ดูดฝุ่น ซึ่งมันกำลังเคลื่อนตัวผ่านฉันไปช้า ๆ
มองหางตา...
ไร้เสียงตอบกลับ มีเพียงสายตาดุมองมาเท่านั้น เห็นเงาเจ้าของอยู่ในตัวแมวชัดมาก
“คุณโพนี่ขา ~” เท้าเล็กก้าวตามเครื่องดูดฝุ่น ในมือถือต่างหูที่ซ่อนกล้องไว้ของตัวเองพยายามจะติดมันลงบนปลอกคออีกครั้ง
พรึ่บ!
แต่เจ้าแมวตัวอ้วนใช้ขาหน้าของตัวเองตะปบมือฉันด้วยความหงุดหงิด
“มือเกือบขาด...ไม่มีอะไรจะมาแลกเปลี่ยนหรอกนะ อาหารแมวธรรมดาเธอก็ไม่สนใจมันแน่นอน แต่ช่วยให้ความร่วมมือหน่อยไม่ได้หรือไง” เสียงเล็กบ่นอย่างเหนื่อยใจ จะต้องใช้วิธีเพื่อเอาชนะใจแม่แมวสาวตัวกลมตัวนี้ได้ยังไงเนี่ยหรือผิดเพราะฉันเกิดมาเป็นผู้หญิง เฮอะ!
ครืด ~
เครื่องดูดฝุ่นหมุนกลับมาทิศทางที่ฉันยืนอยู่อีกครั้ง สายตาของเราต่างจ้องมองกันและกัน ของเล่นของเธอคือเครื่องดูดฝุ่นราคาหลายหมื่
