ตอน ขึ้นสวรรค์บนฟากฟ้า
อลิซานอนเหงาอยู่บนเตียงในยามค่ำคืน เธอคิดถึงเจ้าชายที่หายหัวไปไหนไม่รู้ทั้งวัน
"คนบ้าได้แล้วทิ้งรึ ไหนว่าจะให้ข้าเป็นเจ้าหญิง" อลิซาบ่น เธอนอนกอดหมอนข้างด้วยความน้อยใจ
เธอผลอยหลับด้วยความอ่อนล้า จู่ๆเจ้าชายก็ย่องเข้ามาอย่างเงียบเชียบในตอนเช้ามืด
ฟุ่บ! เขาค่อยๆสอดแขนกล้ามโตลอดขาและหลังของอลิซาแล้วอุ้มเธอยกขึ้นช้าๆ
เขาใช้ความพยายามเกร็งตัวแบบสุดๆเพื่อไม่ให้สาวน้อยในอ้อมแขนของเขาตื่น
ตุบ! ๆ ๆ มาทอสค่อยๆย่องไปชั้นดาดฟ้าโดยอุ้มอลิซานอนบนแขน เรือนร่างที่บอบบางของเธอขาวสว่างสะท้อนแสงจันทร์ในยามค่ำคืน
หิ! ๆ ๆ มาทอสหัวเราะและก้มมองใบหน้าเรียวเล็กที่ขาวสวย อลิซาหลับปุ๋ยเธอเอาหน้าซุกอกของเขาเมื่อสายลมเย็นพัดโชยมา
เบื้องหน้ามีบอลลูนยักษ์พองลมเต็มที่ มีไฟใต้ลูกบอลลูนสว่างจ้า มาทอสอุ้มอลิซาปีนเข้ามายืนในบอลลูนแล้วพยักหน้าให้ทหารตัดเชือก
ฮ่า! ๆ ๆ เขาหัวเราะเมื่อบอลลูนลอย
