พ่อสามีที่หนูรัก

ลูกสะใภ้วัยใส

“แย่จริง ๆ เลยไอ้ลูกคนนี้ ชักจะเหลวใหลใหญ่แล้ว อื้ม...เอาไว้พ่อจะคุยกับมันให้นะ หนูยาอย่าเพิ่งคิดอะไรมากหละ มันคงจะแค่ติดเพื่อนตามประสาวัยรุ่นน่ะ ก็เหมือนพ่อตอนหนุ่ม ๆ นั่นแหละ ตอนนั้นพ่อก็ติดเที่ยว ติดเพื่อน จนแม่ไอ้ป้องทิ้งพ่อไปเลยนะ แต่ยังไง...

หนูยาก็อย่าเพิ่งทิ้งไอ้ป้องมันหละ เดี๋ยวพ่อจัดการให้”

เขาหันมาบอกกับเธออย่างเอ็นดู

“ยังหรอกค่ะพ่อ หนูคงเริ่มจะชินแล้วหละค่ะ ป้องเขาคงกำลังสนุก ที่มหา'ลัยคงมีแต่สาว ๆ สวย ๆ ให้ป้องมองนะคะ”

มียาพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงตัดพ้อเล็ก ๆ ก่อนจะก้มหน้าตักข้าวต้มใส่ปาก ประโยคนั้นของเธอ

ทำเอาพ่อผัวไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อเลยทีเดียว

จากนั้นคนทั้งสองก็พากันเงียบ แล้วนั่งทานอาหารเช้าต่อจนเสร็จ และแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวของตน

วันนี้เป็นวันหยุด ประณตจึงมีเวลาอยู่บ้านทั้งวัน เพราะไม่ต้องออกไปบริษัทรับเหมาก่อสร้าง เพื่อคุยงานกับลูกค้า เหมือนช่วงหน้างานที่ผ่านมา ซึ่งเขาแทบไม่ได้พักเลย

ประณตจึงได้เห็นว่า เวลามียาอยู่บ้าน เธอทั้งดูแลทั้งทำงานทุกอย่างในบ้านได้เป็นอย่างดีและน่าชื่นชม

แม้เธอจะเป็นเด็กสาววัยรุ่น แต่ก็ไม่ได้นั่ง ๆ นอน ๆ หรืออยู่เฉย ๆ เพียงอย่างเดียว ต้องยอมรับเลยว่า เขารู้สึกปลื้มปริ่มกับลูกสะใภ้คนนี้มาก

จนช่วงสายของวัน อยู่ ๆ ที่บ้าน ก็ดันมีแขกไม่ได้รับเชิญมาหา มียาจึงต้องเปิดประตูต้อนรับ

สาวสวยหุ่นเช้งที่มาเยือนถึงที่ อย่างเสียไม่ได้

“เอ่อออ สวัสดีค่ะ คุณมาหาใครเหรอคะ?”

เด็กสาวเอ่ยถามด้วยเสียงสุภาพ แต่ดูเหมือน หญิงสาวนางนั้นจะไม่ค่อยดูเป็นมิตร กับการต้อนรับของมียาสักเท่าไหร่

“นี่เธอเป็นใคร ทำไมมาอยู่ที่บ้านของพี่ณต!?!”

เจ้าหล่อนเอ่ยถามเสียงขุ่น พร้อมกับทำตาเขียวใส่มียา

“เอ่อ...หนู...”

เด็กสาวอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เพราะยังงง ๆ กับท่าทีของผู้มาเยือน

“นี่ลูกสะใภ้พี่เองจ๊ะ!”

กระทั่งเสียงตอบของประณตดังขึ้น จนสองสาวต้องรีบหันไปมอง

“หื้อออ! พี่ณตขา คิดถึงจังเลย”