“อ่ะ อื้อ ซี๊ด แฮ่ก...แฮ่ก”
ชายหนุ่มร้องเสียงสั่น กระตุกกายกำยำจนตัวงอ พร้อมกับกระตุกข้อมือไม่หยุด กระทั่งหยาดสวาทขาดสายไปหมดทุกหยดหยาด
“อ่ะ อ่าห์...”
เมลานีนอนหายใจหอบ หมดเรี่ยวแรง
“อืม...”
พิธานค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจเข้าออกช้า ๆ จากนั้นเขาก็ทรุดกายแกร่งลงไปนอนพักอยู่ข้าง ๆ กับเด็กสาวอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง
ช่วงดึก เมลานีตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของพิธาน โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเขาแก้มัด
ให้ตั้งแต่ตอนไหน แถมตอนนี้ดูเหมือนว่าชายหนุ่มยังหลับเป็นตายอีกด้วย
“อ๊อย เจ็บจัง...”
เธอพึมพำเบา ๆ ก่อนจะเอามือไปลูบ ๆ คลำ ๆ ที่หน้าท้อง
“หึ! สม...อยากกวนประสาทดีนัก”
เสียงพูดโดยที่ยังไม่ลืมตาของพิธาน ทำให้เด็กสาวตกใจจนสะดุ้ง เพราะนึกว่าเขาหลับลึกอยู่
“เชอะ! ใครกวนใครกันแน่ แด๊ดดี้นั่นแหละที่กวน”
เธอเถียงฉอด ๆ ทั้งที่ยังปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว
“แล้ว...จะเอายังไงหละ?”
เขาลืมตาตื่นมาจ้องหน้าเธอ พร้อมกับถ
