เขาพยายามอธิบายกับเธอด้วยท่าทีที่อ่อนลง เพราะไม่อยากให้เด็กสาวเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้
เพราะตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาตัวเขาเอง ก็ต้องใช้ความอดทนมาเยอะเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่ในใจและร่างกายมันเรียกร้องและต้องการเมลานีมากไม่ต่างกัน ทว่า เขาจำเป็นต้องทำแบบนี้เพื่ออนาคตของเด็กสาวและหน้าตาทางสังคมของบริษัท
“ทำต้องมีระยะห่างคะ นี่มันเรื่องในครอบครัวของเราไม่ใช่เหรอคะ ทำไมเราต้องทำอะไรที่ไม่มีความสุขด้วย หนูไม่เข้าใจแด๊ดดี้เลย”
เมลานีขยับตัวเข้ามาใกล้พร้อมกับใช้สองมือจับแขนของเขาไว้ พลางเขย่าไม่หยุด ทำเหมือนเด็กน้อยที่กำลังโมโหและอยากได้ของเล่นยังไงยังงั้น
“หยุดนะเมล่า ทำไมดื้อ พูดไม่ฟังอย่างนี้เนี่ย!?!”
พิธานเริ่มกลับมาตวาดใส่เธออีกครั้ง ก่อนจะใช้กำลังสะบัดร่างกระชับบอบบางของเจ้าหล่อนออกอย่างไม่ตั้งใจ จนทำให้เธอล้มฟุบลงไปกับพื้น
“โอ๊ะ...โอ๊ย!”
เด็กสาวร้องด้วยความรู้สึกเจ็บที่สะโพก แ
