“คุณพาฝันยังหลับอยู่ค่ะ” ฟางเหนียงมองร่างที่ยังคงหลับใหลบนเตียงกว้าง ก่อนรายงานความเป็นไปของเธอให้เจ้านายทราบ
(ดูแลเธอให้ดีที่สุด) เสียงจากปลายสายเน้นย้ำ แม้จะห้วนแข็ง แต่ฟางเหนียงรับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่เจ้านายมีต่อร่างที่กำลังหลับใหล
“ค่ะบอส” ฟางเหนียงรับคำหนักแน่น เมื่อสัญญาณถูกตัดไป จึงยื่นหน้าไปดูนายสาวอีกครั้ง
“บอสดูเป็นห่วงคุณพาฝันมากเลยเนอะ” ฟางเซียนว่า ยามอยู่ตามลำพัง ทั้งคู่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มที่ และการได้มาทำงานกับพาฝันก็ไม่เคยสร้างความอึดอัดให้กับทั้งคู่ เพราะพาฝันไม่เคยถือตัว และมีความเป็นเองกับพวกเธอทั้งสองคน
“คุณพาฝันเป็นคนพิเศษของบอส”
“แฟน คนรัก จริงเหรอ…” ดวงตาของฟางเซียนเบิกกว้างด้วยตกใจในสิ่งที่พี่สาวพูด
“จะเสียงดังทำไม เดี๋ยวคุณพาฝันก็ตื่นหรอก …ตอนแรกเจ๊ก็คิดว่าไม่มีอะไร คงคิดมากไปเอง แต่อาการคุณพาฝันออก ดูก็รู้” ฟางเหนียงยกมือปิดปากของน้องสาวไว
