เมียเด็กของมาเฟีย

หนี

“ ฉันไม่คุยกับคุณแล้วท่าทางคุณจะบ้าหนักแน่ๆ ”

หญ้าหวานพูดจบเธอก็ลุกออกจากโต๊ะนี้ไปและเดินขึ้นอาคารเรียนของเธอทันทีโดยที่เพื่อนทั้งสองคนของเธอก็ลุกตามหญ้าหวานออกมาปล่อยให้ผู้ชายหน้าตาหล่อเหล่านั้นนั่งมองสามสาวที่วิ่งตามกัน

“ หญ้าหวานฉันต้องการคำอธิบายผู้ชายคนนั้นคือใคร ” มายมิ้นที่เดินตามหญ้าหวานมาถึงบนห้องเรียนเธอก็ถามเพื่อนรักของเธอออกมาทันที

“ ฉันไม่รู้ ” หญ้าหวานตอบเพื่อนของเธอกลับทันทีเพราะเธอนั้นไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้คือใครและต้องการอะไรจากเธอ

“ แต่ฉันเหมือนรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้นะ ”

มายมิ้นที่รู้สึกว่าเธอนั้นน่าจะเคยเจอผู้ชายคนนี้มาก่อนเธอเลยถามเพื่อนรักของเธอออกมา

“ คนที่เข้ามาช่วยเราตอนที่เรามีเรื่องสาวชุดแดงเมื่อคืนนี้ไง ”

หญ้าหวานตอบเพื่อนของเธอออกมาเพราะเขาคือผู้ชายคนเมื่อคืนนี้ที่เข้ามาในเหตุการณ์ที่เธอกำลังมีเรื่องกับผู้หญิงคนนั้น

“ ฉันถึงว่าทำไมฉันถึงคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้แล้วเขามาตามแกทำไมอ่ะ ”

มายมิ้นถามเพื่อนรักของเธอออกมาเพราะเธอไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้จะมาตามหญ้าหวานทำไมส่วนนานาเองเธอก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เพื่อนสาวทั้งสองคนนั้นคุยอะไรกันเพราะเธอไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ด้วยเธอจึงได้แค่ยืนฟังเพื่อนทั้งสองคนของเธอนั้นพูดคุยกัน

“ ไม่รู้เหมือนกัน ”

หญ้าหวานตอบเพื่อนของเธออย่างอารมณ์เสียเพราะเธอนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้ชายคนนี้จะตามเธอมาทำไมและต้องการอะไรจากเธอเธอรู้เพียงแค่ว่าเธอนั้นรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าผู้ชายคนนี้ยังไงไม่รู้ หลังจากที่สาวๆพูดคุยกันเพียงไม่นานอาจารย์ประจำ วิชาที่พวกเธอมีเรียนนั้นก็เดินเข้ามาสามสาวจึงเลิกคุยกันเรื่องนี้และพากันนั่งเรียน

เจอาร์

หลังจากที่สาวๆหนีเขาขึ้นไปเรียนแล้วเขาเองก็ไม่ได้ตามเธอไปและเจอาร์ก็ลุกกลับเดินมาที่รถสปอร์ตคันหรูของเขาที่จอดอยู่และขึ้นไปนั่งบนรถของเขาพร้อมกับคิดถึงใบหน้าของหญ้าหวานอยู่ตลอด และเขาก็ขับรถออกมาจากตึกคณะที่หญ้าหวานเรียนเพราะเขานั้นรู้ตารางเรียนของเธอว่าวันนี้หญ้าหวานมีเรียนถึง 4 โมงเย็นเขาจึงไม่ต้องรอเธอ แต่ตอนนี้เขาคงต้องเข้าบริษัทของเขาเพื่อที่จะ ไปทำงานและเขาก็ค่อยมาดักรอหญ้าหวานอีกก็ไม่เสียหาย

@ บริษัทอสังหายักษ์ใหญ่ของเมืองไทย

เจอาร์เดินเข้ามาภายในบริษัทของตัวเองอย่างอารมณ์ดีปกติแล้วท่านประธานหนุ่มคนนี้จะเข้ามาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งจนพนักงานที่เห็นต่างกลัวเขาเพราะว่าเจอาร์นั้นถึงแม้บุคลิกของเขาจะเป็นคนขี้เล่นแต่ถ้าเรื่องการทำงานเจอาร์ถือว่าเป็นคนที่เคร่งเรื่องนี้ และงานที่เขารับผิดชอบนั้นก็ออกมาดีและสมบูรณ์แบบทุกครั้ง

“ ทำไมวันนี้นายถึงอารมณ์ดีจังครับ ”

สันต์ที่เห็นผู้เป็นนายของตัวเองเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้วเขาก็ถือเอกสารงานของวันนี้เข้ามาให้ผู้เป็นนายของเขาเพราะว่าเจอาร์นั้นต่อให้เขาจะเป็นเพลย์บอยที่ชอบเรื่องผู้หญิงแต่ถ้าเรื่องงานเขาไม่เคยมีเลขาที่เป็นผู้หญิงและเขาก็ไม่ไว้ใจใครนอกจากสันต์ให้ทำงานในส่วนนี้สันต์จึงเป็นทั้ง ลูกน้องคนสนิทของเขาและเลขาส่วนตัวของเขาด้วย

“ ทำไมกูจะอารมณ์ดีไม่ได้ล่ะ ”

เจอาร์มองหน้าลูกน้องคนสนิทของตัวเองและเขาก็ถามมันออกมาแต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงยิ้มอารมณ์ดีอยู่จนสันต์ที่ไม่เคยเห็นนายของตัวเองอารมณ์ดีมากถึงขนาดนี้เขาเองก็งงและอยากรู้ว่านายของตัวเองนั้นทำไมถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้

“ ก็ไม่ผิดครับนายอารมณ์ดีได้เสมอ ”

สันต์จึงตอบผู้เป็นนายของตัวเองออกมาแบบนี้เจอาร์ที่ได้ยินคำพูดของสันต์ถึงแม้คำพูดของมันจะกวนส้นตีนเขาแต่วันนี้เขาอารมณ์ดีเขาจึงไม่ว่าอะไรมันกลับแต่เขากลับถามสันต์ออกมา

“ กูจะทำยังไงให้เด็กแสบมาชอบกูว่ะ ” เจอาร์ที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเองเขาก็ถามสันต์ออกมา

“ นายหมายถึง เธอหรอครับ ” เพราะปกติแล้วเจอาร์นั้นไม่ได้เรียกใครว่าเด็กแสบมีเพียงผู้หญิงคนที่เขานั้นไปสืบประวัติเธอเท่านั้นที่นายของเขาเรียกเธอว่าเด็กแสบ

“ เออกูหมายถึงว่ากูจะทำยังไงให้หญ้าหวานมาเป็นของกูให้ได้ ”

เจอาร์ถามลูกน้องของเขาออกมาเพราะว่าหญ้าหวานนั้นมักจะไม่เคยคุยดีกับเขาสักครั้งและเธอก็จะหนีเขาตลอด

“ จีบเลยครับนายอยากได้เราต้องจีบผู้หญิงชอบให้ผู้ชายจีบนะครับ ”

สันต์พูดกับผู้เป็นนายของตัวเองตามที่เขาคิดเพราะว่าผู้หญิงทั่วไปก็ชอบให้ผู้ชายตามจีบและเขาก็คิดว่าเด็ก สาวคนนั้นคงจะต้องการให้นายของเขาจีบ

“ จีบเหี้ยอะไรของมึงล่ะเธอเอาแต่หนีกูวันนี้กูไปเฝ้าตั้งแต่เช้าเพื่อจะได้เจอหน้าเธอพอเธอเจอกูเธอก็หนีกูเข้าเรียนไปเฉย ”

เจอาร์บอกกับสันต์ออกมา สันต์ที่ได้ยินคำพูดของผู้เป็นนายเขาก็งงทันทีเธอหนีนายขนาดนี้แล้วทำไมนายของเขาถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้

“ ผมไม่เข้าใจ นายบอกว่าเธอเอาแต่หนีนายแล้วทำไมนายถึงอารมณ์ดี ” สันต์ถึงถามเจอาร์อีกครั้ง

“ ก็แค่กูเห็นหน้าหญ้าหวานกูก็อารมณ์ดีได้แล้วไงมึงไม่เข้าใจกูเลยหรอมึงไปทำงานเถอะยิ่งคุยกับมึงยิ่งน่ารำคาญ ”

เจอาร์พูดกับลูกน้องของตัวเองเสร็จเขาก็ไล่สันต์ออกไปทำงานของมันทันทีและเจอาร์ก็หันกลับมาสนใจงานของเขาที่สันต์นั้นเอามาให้เจอาร์นั่งทำงานในส่วนของตัวเองจนกระทั่งงานของเขาเสร็จ เขาเองก็เปิดโซเชียลที่เป็น Facebook ของหญ้าหวานและไอจีของเธอดูสลับกันไปมาเขาดูรูปที่เธอนั้นโพสต์เอาไว้ใบหน้าสวยของเธอนั้นมีรอยยิ้ม หวานจนแทบบาดใจเจอาร์ไล่ดูคอมเม้นต์ต่างๆที่มีคนเข้ามาคอมเม้นต์หญ้าหวานมากมายและส่วนมากก็จะเป็นคอมเม้นต์ของเด็กหนุ่มผู้ชายที่เข้ามาคอมเม้นต์เธอเจอาร์ไล่อ่านคอมเม้นต์ต่างๆและเขารู้สึกไม่ชอบที่มีผู้ชายนั้นมาชมหญ้าหวานแต่เขาก็ยังทำอะไรไม่ได้เพราะเขากับเธอนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกันแม้กระทั่งจะคุยกันดีๆหญ้าหวานยังไม่คุยดีกับเขาเลย

“ ได้มาเป็นเมียเมื่อไหร่เถอะจะจัดการไอ้พวกที่มาคอมเม้นต์เธอให้หมดเลยหญ้าหวาน ”

เจอาร์พูดออกมาคนเดียวโดยที่สายตาของเขานั้นยังจ้องมองคอมเม้นต์ต่างๆใต้รูปของหญ้าหวาน เจอาร์นั่งทำงานจนถึงเวลา 3 โมงเขาก็คิดว่าเขาจะกลับไปดักรอหญ้าหวานอีกครั้งเพราะวันนี้หญ้าหวานนั้นเลิกเรียน 4 โมงเจอาร์เลยลุกจากโต๊ะทำงานของเขาและออกจากบริษัททันทีเพื่อกลับมายังมหาลัยที่หญ้าหวานนั้นเรียนอยู่ เจอาร์นั่งอยู่ในรถของตัวเองที่จอดอยู่บริเวณหน้าตึกคณะของหญ้าหวานเขาเฝ้ารอเธอเพื่อที่จะได้เห็นว่าเธอเลิกเรียนและลงมาตอนไหนแต่เจอาร์นั่งรอหญ้าหวานอยู่ภายในรถของเขาเกือบ 2 ชั่วโมงและตอนนี้ก็เป็นเวลา เกือบ 5 โมงแล้วแต่เขานั้นยังไม่เห็นหญ้าหวานลงมาเลยเจอาร์เลยตัดสินใจเดินลงจากรถของตัวเองและเดินไปยังลานจอดรถที่เมื่อเช้านี้เขาไปดักหญ้าหวานแต่แล้วเขาก็ไม่เห็นรถเธอ

“ ถึงกับหนีกลับเลยเหรอวะ ”

เจอาร์เลยพูดออกมาคนเดียวและเขาก็กลับมาที่รถของตัวเองและขับออกมาจากหน้าตึกคณะที่เธอเรียนและขับมาที่ คาสิโนของเพื่อนเขาเพราะว่าวันนี้พวกเขานั้นนัดคุยงานกันอยู่ที่นี่