ผ่านไปสักพักลูกน้องของเจอาร์นั้นก็ได้นำอาหารและของเปรี้ยวที่นายหญิงของตัวเองนั้นสั่งมาให้กับผู้เป็นนายและเมียเด็กของนาย
“ เอาวางไว้ตรงนั้นก็ได้ค่ะ ”
หญ้าหวานที่เธอ เห็นลูกน้องของเขาถือถุงหิ้วพะรุงพะรังเดินเข้ามาเธอเองเลยบอกกับลูกน้องของเขาว่าให้เอาของที่ซื้อมาไปวางไว้ตรงนั้นด้วยน้ำเสียงที่เบาเพราะเกรงกลัวว่าคนที่ซบอยู่ที่ไหล่เล็กของเธอนั้นจะตื่นขึ้นมาเสียก่อนในขณะที่เธอกำลังบอกกับลูกน้องของเขานั้นคนที่ได้ยินเสียงน้องแม้แต่จะเบามากเขาก็ค่อยลืมตาขึ้นมา ก็เห็นว่าเป็นลูกน้องของเขาคงเอาของที่เมียของตัวเองนั้นสั่งให้มันซื้อมาให้นั่นแหละเจอาร์เลยไม่ได้คิดว่าอะไร
“ ตื่นแล้วหรอคะเป็นยังไงบ้างดีขึ้นบ้างหรือยัง”
เธอถามพี่ด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใยพร้อมทั้งมองใบหน้าของเขาที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะดีขึ้นจากตอนแรกแล้วเพราะมันไม่ได้ซีดเซียวเหมือนกับตอนแรก
“ ดีขึ้นบ้างแล้วครับ เดี๋ยวเฮียไปเอาอาหารใส่จานให้น
