ทิมยืนกระวนกระวายอยู่หน้าล้อบบี้ทางเข้า สามทุ่มตรง เอสยูวีคันหรูก็มาจอด คนที่เค้ากำลังรออยู่อย่างใจจดใจจ่อ ลงมาจากรถ แถมประคองโหลแก้วใบใหญ่ลงมาอย่างระมัดระวัง เธอบอกลาและโบกมือบ้ายบายคนบนรถอย่างร่าเริง ร่างสูงโปร่งจ้องมองคนตรงหน้าที่เดินเข้ามา
เธอทำเป็นเดินผ่านเค้าไป
นิติบุคคลยิ้มทักน้องครีม เธอยิ้มตอบแล้วก้าวผ่านเค้าไป ทิมกัดฟันความโกรธเดือดถึงขีดสุด เค้ารอเธอตั้งแต่ทุ่มหนึ่ง โทรหาหลายสิบสาย ไลน์ไปเป็นร้อยครั้ง แต่ไม่มีการตอบรับ เค้าลงมารอเธอตั้งแต่ทุ่มนึงจนถึงสามทุ่ม เสื้อผ้าทำงานยับยู่ยี่ เค้าก้าวตามเธอไป ส่งเสียงเครียดถามออกไป
"ไปไหนมา" เธอไม่ตอบ เค้าถามอีกครั้ง
"ไปไหนมาครีม"
เธอไม่ตอบ ก้าวเร็วๆเข้าลิฟต์ เค้ากระโดดตามเข้าไป คว้าแขนเธอไว้
"ไปไหนมา พี่ถามทำไมไม่ตอบ"
เธอมองเค้า "เรื่องของครีม"
เธอย้อนเค้า เสียงลิฟต์ชั้นของเธอเปิดออก เธอจะออกเค้าคว้าตัวไว้ แล้วปิดประตูลิฟต์
