“หยุด”
“...”
ซ่า...
ถึงฝนจะตกลงมาหนักแค่ไหนแต่เธอได้ยินเสียงคนข้างหลังชัดเจน ขาเรียวรีบเดินกลับกระท่อมตัวเอง แต่ก็รู้สึกได้ว่าคนตัวใหญ่ข้างหลังกำลังเดินตามมาติดๆ
“หูหนวกหรือไง!”
“คุณกลับไปเถอะ มาเดินตากฝนเพื่ออะไรคะ?”
เธอหยุดเดินและหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับเขา ทว่า มาร์ตินไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเธอ เขากำมือแน่นและยังถามในสิ่งที่ยังคาใจ
“มันมาหาทำไม?”
ไม่มีเหตุผลอะไรที่คนงานที่ชื่อศักดิ์จะมาหามิเกลที่ กระท่อมตอนตีสอง เธอได้ยินแบบนั้นพ่นลมหายใจอย่างเหลืออด
ไม่จบเรื่องนี้สินะ
“ฉันถามก็ตอบมา”
“เมื่อเย็นหอมน้อยไปตามพี่ศักดิ์มาช่วยซ่อมประตูให้เกล และพี่เขาบอกว่าเห็นหลังคากระท่อมไม่น่าจะกันฝนได้ พอฝนตกหนักพี่เขานึกออกก็เลยมาหาค่ะ”
“หึ”
“...”
มาร์ตินพ่นเสียงหัวเราะขึ้นจมูก ส่งผลให้มิเกลขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม
“อ่อยผู้ชายให้ติดกับ งานถนัดของเธอสินะ”
เหมือนเดิม ในหัวของเขาไม่เคยมอ
