สองสัปดาห์ผ่านไป
รองเท้าส้นสูงเหยียบย่ำลงบนพื้นภายในตึกบริษัทผลิตและส่งออกน้ำหวานหลากสีชื่อดัง ร่างระหงเดินผ่านผู้คนที่ต่างก็ยกมือไหว้ ใบหน้าสวยส่งยิ้มให้พนักงานทุกคนที่สบตากับเธอ ริมฝีปากชมพูเคลือบลิปกลอสฉ่ำวาว เดรสรัดรูปสีขาวยาวอวดทรวดทรง สวมทับด้วยเสื้อสูทตัดเย็บอย่างดีสีเดียวกัน เส้นผมตรงยาวสลวยผ่านการดูแลมาอย่างดี บนใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางไม่หนามากทว่าใครมองก็ต้องพากันสะกดสายตา
มิเกล เตชะปรีดาสกุล ตำแหน่งรองประธานบริษัทได้กลับมาทำงานครบสองสัปดาห์ และชีวิตของเธอก็ถือว่าดำเนินไปในทิศทางที่ดี
“สวัสดีค่ะคุณมิเกล”
“สวัสดีค่ะคุณนิชา วันนี้ชุดสวยมากเลยนะคะ”
เธอขยิบตาให้เลขาสาวคนสนิท ‘นิชา’ เบิกตากว้างและก้มมองชุดตัวเองก่อนจะยิ้มอย่างเขินอายทว่ามีความมั่นใจเมื่อถูกทักด้วยคำพูดแบบนี้ตั้งแต่ตอนเช้า มิเกลผลักประตูห้องทำงานตัวเองก่อนจะตรงไปยังโต๊ะประจำตำแหน่งและกดเปิดคอมพิวเตอร
