เปลือกตาค่อยๆ ขยับและลืมขึ้นพบเจอกับแสงสว่าง มือบางยกขึ้นกุมศีรษะของตัวเองเพราะรู้สึกหนักอึ้ง มิเกลกวาดสายตามองภาพตรงหน้าเมื่อลืมตาตื่นก็ต้องดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที เธอหันมองรอบๆ ก่อนจะประมวลเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
“...!!!”
หญิงสาวจำได้ขึ้นใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง และตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? ผนังไม้เก่าๆ ล้อมลอบเป็นสี่เหลี่ยมมุงหลังคาด้วยใบจากที่สานต่อกันพอให้บังแดดได้ มีหน้าต่างหนึ่งบานเป็นไม้ใกล้ผุพัง และตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ที่สี่ขาดังเอี้ยดอ้าดเมื่อขยับตัว พื้นที่จำกัดไม่ได้กว้างมากที่ตั้งแคร่ขนาดหนึ่งคนนอนและมีพื้นที่เหลืออีกนิดหน่อย ตรงหน้าของมิเกลคือประตูทางออก เธอไม่เข้าใจอะไรสักอย่างก่อนจะรีบลุกขึ้นและตรงไปยังประตูทันที สองมือผลักประตูเปิดออกไปก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อตรงหน้าของเธอคือทิวทัศน์ภูเขาอันไกลโพ้นและรอบข้างคือป่าสูงสีเขียวขจี ต้นไม้ใบหญ้าล้อมรอบกระท่อมเก่าก
