“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”
“อะไรนะ!!”
มิเกลแทบไม่อยากจะเชื่อหู เธอมองหน้ามาร์ตินด้วยสายตาคิดไม่ถึงว่าเขาจะเลวได้ถึงเพียงนี้ เธอรู้ว่าเขาเลว แต่ไม่คิดว่าจะเลวจนหาสิ่งใดมาเปรียบไม่ได้ ร่างสูงลดปืนลง เขาผละออกจากเธอก่อนจะนั่งลงบนแคร่พลางยกขาขึ้นไขว่ห้าง ในมือหนายังถือปืนเอาไว้ สายตาที่เต็มไปด้วยความสนุกจ้องมองหญิงสาวที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่ต้องถามซ้ำว่าเธอจะเลือกข้อไหน มาร์ตินรู้ดี
ยังไงผู้หญิงคนนี้ก็ห่วงชีวิตตัวเองและไม่ยอมตายง่ายๆ
สองมือเล็กกำเข้าหากันจนเล็บจิกเนื้อ น้ำตาของเธอไหลลงมาเรื่อยๆ ไร้เสียงสะอื้น เธอจ้องหน้าคนไร้หัวใจ ก่อนจะเอ่ยถามบางอย่าง
“คุณเกลียดอะไรเกลนักหนา”
“...”
“เกลียดที่เกลเคยตามตื้อจนทำให้คุณรำคาญ หรือ—”
“หุบปากและถอดออกให้หมด”
จนตอนนี้มิเกลก็ยังไม่ได้รับคำตอบว่าเพราะอะไรอีกฝ่ายถึงได้ทำกับเธอขนาดนี้ ทั้งที่เราสองคนก็เคยรู้จักกันและเคยพูดคุยกันดีๆ ไม่รู้ว่า
