ได้โปรดเอากับพ่อของเราที
ตอน ต้องการน้องเพิ่ม
รุ่งเช้าวันหยุด
แสงแดดอ่อนๆสาดลอดเข้ามาทางหน้าต่างบนหัวเตียงแบบสามชั้น
ฮ้าววว! จานีสลุกนั่งหาววอดๆก่อนจะเอากำปั้นเล็กๆทุบเตียงชั้นบน
ปุ้ง! ๆ ๆ
"ตื่นแล้วๆ" เจนขานรับ
"บ้านเรามีผีหรือเปล่า เมื่อคืนรู้สึกเหมือนโดนจูบหน้าผากเลย" นีโอพึมพำ
"ไม่ใช่หรอก แม่พี่ฟ้าไง" เสียงจานีสตอบ
"ใช่จริงๆด้วย ดูรูปสิ" เจนปีนลงจากเตียงชั้นบนลงมาคุกเข่ามองภาพวาดระบายสีที่มีรูปพ่อแม่ลูกรวมกันห้าคน
"โอ้วว๊าว แผนของเราสำเร็จแล้วซิ" นีโอดีใจ
"ยังๆ จานีสแกล้งร้องไห้นะ ทำเหมือนที่เคยบอก" เจนสั่งน้อง
"เยส จะบายมาก" เสียงเด็กอนุบาล
"พร้อมนะ" เจนมองน้องๆแล้วแง้มประตูออก ทั้งสามพี่น้องเรียงหน้ายื่นออกมาจากประตูแล้วย่องๆออกมาห้องนั่งเล่น
ทั้งสามคนเห็นคุณพ่อนอนกอดฟ้าพยาบาลแสนสวยอยู่บนโซฟาตัวยาวหน้าทีวี
สีหน้าของทั้งคู่ดูอิดโรยแต่แอบมีรอยยิ้มที่มุมปาก ดวงตายังปิดสน
