ส่วนเส เมื่อเดินลงบันไดเห็นแก้วตากำลังนั่งก่อไฟอยู่ก็เอ่ยบอกแก้วตาว่าตนจะไปหาพ่อครูที่เคารพนับถือ เมื่อหญิงสาวรับรู้ เขาก็เดินตรงไปยังรถกระบะแล้วขับออกจากบ้านทันที
ใช้เวลาไม่นานรถกระบะคันดังกล่าวก็เข้าไปยังบ้านเรือนไทยหลังใหญ่...
พอจอดรถเรียบร้อย ร่างสูงกำยำก็เดินขึ้นไปบนบ้านทันที เมื่อเท้าหนักเหยียบพื้นยังชั้นสองของตัวบ้านสายตาก็มองเห็นชายวัยสี่สิบต้น ๆ กำลังนั่งวิดีโอคอลคุยกับลูกชายทางโทรศัพท์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
พอเจ้าของบ้านหันมาเห็นตน มือหนาจึงยกขึ้นไหว้ แล้วเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม กระทั่งพ่อครูพายุวางสายจากสายฟ้า ลูกชายเขาเรียบร้อย จึงหันมาเอ่ยถาม
“มาแต่เหิง” (มาตั้งแต่เมื่อไหร่)
“หัวแต่มา พ่อครูซำบายดีบ่?” (พึ่งมา พ่อครูสบายดีไหม?)
“ดีอยู่ บ่ป่วย บ่ไข้” (ดีอยู่ ไม่ป่วย ไม่ไข้) พ่อครูพายุเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงดั่งสายน้ำไหลริน ใบหน้ายังคงเคร่งขรึมไม่แสดงความรู้สึกเช่นเคย
“อ้ายเพช
