“วินท์ สงบสติก่อน” ฆนากรล็อคร่างของน้องชายไว้แน่น “นายทำอะไรไม่ได้แล้ว คุณกี้เขาตายแล้ว ได้ยินไหม!”
คำพูดตอกย้ำของพี่ชายทำให้ ร่างที่ดิ้นไปมานิ่งสงบลง ปล่อยให้ถูกลากพามานั่งข้างมารดากับปลายรุ้ง มือบางของเพื่อนสาวยื่นมากุมมือนภวินท์ไว้แน่น
“ไม่เป็นไรนะวินท์ นายยังมีฉันมีป้ารจ”
คำพูดนั้นทำให้นภวินท์หันไปมองร่างของมารดาที่นอนแน่นิ่งอยู่ เขาซบหน้าบนไหล่บอบบางของมารดา กอดรัดท่านไว้แน่น ก่อนจะหลับตาลงนิ่งสงบอยู่ในท่านั้น
สุริยะกับฆนากรมองหน้ากัน ความเจ็บปวดของนภวินท์ในครั้งนี้ จะโทษว่าเป็นความผิดของใคร หากไม่ใช่เขาทั้งสอง สุริยะแตะไหล่ลูกชายคนเล็กบีบแรงๆให้กำลังใจ ขณะที่ฆนากรก้มหน้าลงกำหมัดแน่นด้วยความรู้สึกผิด แม้ไม่ใช่คนลงมือโดยตรงแต่ทุกสิ่งเกิดจากความแค้นของเขา กีรดารินทร์เป็นผู้บริสุทธิ์เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย แต่เธอต้องมารับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ
“เอาเรือเข้าฝั่งก่อนเ
