“ไปเลยนะวินท์ ไปเอากุ้งของฉันกลับมาเดี๋ยวนี้เลย!” เด็กหญิงผมเปียท้าวเอว ชี้หน้าคนที่โดนถีบตกน้ำ สั่งเหยงๆ
ตอนนั้นเขาอุตส่าห์งมหากุ้งให้ตั้งหลายตัว แค่ทำกุ้งตกน้ำแค่ตัวเดียว ปลายรุ้งกลับไม่ยอมไล่ให้เขาไปงมคืน พอเขาปฎิเสธ เจ้าตัวซนก็ง้างฝ่าเท้าถีบเขาลงน้ำทันควัน ความโมโหบวกกับความหมั่นไส้ ทำให้เขาอยากสั่งสอนยายตัวแสบ จึงแกล้งโยกเรือจนร่างเล็กๆหล่นลงน้ำ เขาไม่รู้ว่าเด็กหญิงว่ายน้ำไม่เป็น ร่างน้อยตะกุยตะกายน้ำก่อนจะจมวูบหายไป กว่าฆนากรจะช่วยพาขึ้นฝั่งมาได้ ปลายรุ้งก็สำลักน้ำเกือบตาย
“ไอ้วินท์ ไอ้บ้า! นายก็รู้ว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็น ยังจะมาล่มเรืออีก” เด็กหญิงโกรธจัด ทุบเขาไม่ยั้ง
“ขอโทษนะยายเปีย ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
คำขอโทษนั้นไม่ทำให้คนจมน้ำหายโกรธ ปลายรุ้งคว้ากิ่งไม้แห้งที่อยู่บริเวณนั้นมาตีเขา ปลายด้านหนึ่งของไม้เป็นเสี้ยนแหลมปักเข้าที่อกข้างซ้ายเขาจนเลือดพุ่ง คนตีตกใจจนหน้าซีด ขณะที่คนโดนต
