ปลายรุ้งหยัดกายลุกขึ้น เมื่อรู้ว่าตัวเองล้มลงไปทับร่างของใครคนหนึ่ง ที่นอนอยู่บนโซฟาตัวนั้น แผ่นอกหนาๆรองรับร่างบางไว้จึงไม่ทำให้เจ็บ
“อุ๊บ! ปลายเป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงคุ้นหู ดังขึ้นใกล้ๆหู เจ้าของร่างหนาที่เธอล้มไปทับคือฆนากรนั่นเอง!
เขาสะดุ้งตื่นเมื่อถูกหญิงสาวล้มลงไปทับทั้งตัว เจ้าของร่างนุ่มหอมนั้นพยายามจะขยับลุกขึ้น หากทำได้ยาก เมื่อขาลอยจากพื้นแบบนั้น สายตาไม่ปกติทำให้ปลายรุ้งมองไม่เห็นว่า ร่างของเธอก่ายเกยบนร่างหนาแข็งแกร่งด้านล่างในลักษณะแนบชิดเพียงใด คนด้านล่างต้องเป็นฝ่ายช่วยยันตัวเธอให้ลุกขึ้นแทน ฆนากรจับเอวบางให้พลิกลงแทนที่ ตัวเขาขยับขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน เพื่อสะดวกต่อการใช้แขนและเข่ายันตัวให้ลุกขึ้นไหว แสงไฟที่หรี่ไว้ทำให้เห็นใบหน้านวลงดงามกว่าที่เคย ทำให้คนมองนิ่งงัน ฝ่ามือหนาลูบไล้แก้มนวลแผ่ว ขณะดวงตาคมจ้องมองคนใต้ร่างด้วยแววตาอ่อนโยน
“คุณเมฆ...” ปลายรุ้งเรียกเขาเสียงเบา
