อาการของนภวินท์ดีขึ้น ในขณะที่กีรดารินทร์กลับเป็นหวัดจนเนื้อตัวร้อนผ่าวสั่นสะท้านด้วยพิษไข้ สายฝนทำให้ร่างบางห่อตัวด้วยความหนาวเย็น หมอจั่นนำยาสมุนไพรที่นำติดตัวมาให้หญิงสาวกิน แต่อาการของคนป่วยไม่ทุเลาเลย แกมองฟ้าฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างกังวลใจ
“สงสัยจะติดไข้มาลาเรีย จากการถูกยุงป่ากัด” คุณหมอบ้านป่าวินิจฉัยโรค
นภวินท์อุทิศตักของตัวเองเป็นหมอนให้หญิงสาว เขาใช้หลังมือแตะหน้าผากและแก้มของกีรดารินทร์วัดอุณหภูมิ เธอตัวร้อนจัดสั่นไปทั้งตัว ผ้าห่มที่นำติดมือมาด้วยไม่สามารถบรรเทาอาการหนาวสั่นนั้นได้ดีพอ ชายหนุ่มจึงต้องดึงร่างบางมากอดไว้ทั้งตัว ศีรษะเล็กแนบซบบนอกกว้าง คนป่วยปรือตามองเจ้าของอ้อมแขนแสนอุ่นอย่างขอบคุณ ก่อนจะหลับตาลงไปอีกหน พร้อมสอดแขนโอบรอบเอวไว้แน่น
“เธอตัวร้อนตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ผมไม่ได้สนใจ”
นภวินท์กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เขาก้มลงมองเสี้ยวหน้าที่โผล่ออกมาจากผมยาวรุ่ยร่ายนั
