“พวกแกเป็นใคร” เขาถามคนที่คิดว่าเป็นหัวหน้า
“ผมชื่อเฟอร์นันโด ราโดรเปรเรส ยินดีที่รู้จักครับคุณนภวินท์” เฟอร์นันโดแนะนำตัวเอง ด้วยภาษาไทยพร้อมรอยยิ้ม
“เราเคยรู้จักกันด้วยหรือ”
นภวินท์สบตาสีควันบุหรี่ของฝ่ายตรงข้าม นึกทบทวนความทรงจำว่าเคยรู้จักชายผู้นี้มาก่อนหรือไม่ หากค้นไม่พบ
“ผมจำได้ว่า เครื่องบินลำนี้เป็นลำเดียวกับ คนที่เข้ามาบุกไร่ของผมเมื่อสองวันก่อน” เขาจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างระแวง
“ใช่ คนของผมเอง”
เฟอร์นันโดพยักหน้ารับ เขามองลูกชายคนเล็กอย่างสังเกต นภวินท์กับฆนากรเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันมากจนยากจะแยกออก มิน่าคนของภัทรถึงเข้าใจผิด คิดว่าคนที่เอาตัวลูกสาวของตัวเองไปเป็นฆนากร
“พวกคุณ รับจ้างนายภัทรมา”
นภวินท์ก้มลงมองหน้าหญิงสาวในอ้อมแขน ใจหายเล็กๆ เมื่อคิดว่ากีรดารินทร์กำลังจะถูกนำตัวกลับไป
“อืม... ผมแค่มารับตัวลูกสาวไปคืนให้พ่อเขาเท่านั้นเอง” เฟอร์นันโดมองใบหน้าซีดเซียวของกีรด
