“ปลายรุ้ง... เธอทำอะไร”
ฆนากรเอ่ยเสียงพร่า จับมือซนของหญิงสาวไว้ให้หยุดลูบไล้ เขาร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ชายหนุ่มดึงมือนุ่มออกจากอก ยกขึ้นมาแตะริมฝีปากแผ่วๆ จุมพิตกลางฝ่ามือบาง บนปลายนิ้วเรียวสวยทีละนิ้ว ก่อนจะวางมือแนบแก้ม
“คุณเมฆ...”
ปลายรุ้งเสียงสั่น หัวใจเต้นรัว แก้มนวลแดงระเรื่อ เมื่อเขาจับมือเธอไปจุมพิตอีกครั้ง ก่อนจะวางมือของเธอบนไหล่กว้างของเขา ร่างบางถูกดึงเข้าหาร่างหนากว่า ฆนากรโน้มใบหน้าเอาหน้าผากมาแตะหน้าผากของเธอ ดวงตาคมจ้องเธอในระยะใกล้ แววตาของเขาทำให้เลือดในกายเธอผ่าวร้อน ฝ่ามือหนาประคองแก้มเธอไว้ในอุ้งมืออุ่น
“ปลายรุ้ง... ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงเหลือเกิน” ริมฝีปากของชายหนุ่มเคลื่อนเข้าหาริมฝีปากบาง
ปลายรุ้งนิ่งงัน ก่อนจะหลับตาลงรับสัมผัสแสนหวานจากริมฝีปากนุ่มอุ่นนั้น มือเรียวบางโอบรอบร่างหนา หัวใจเบาหวิวคล้ายล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆฟูฟ่องขาวสะอาด มีแสงสีรุ้งพราวพรายบนปลายเมฆ
