เธอแกล้งบุ้ยบ้ายให้คนขับ มองไปยังบอดี้การ์ดหน้าโหด ที่กำลังวิ่งตามมาเป็นพรวน ได้ผลวิญญาณพลเมืองดีในร่างของคนขับรถรับจ้าง รีบบึ่งรถพาหญิงสาวหนีออกจากตรงนั้นได้ทันท่วงที รถเล็กทำให้ง่ายต่อการหลบหนี ไม่ถึงสิบนาทีก็หนีพ้นจากการบอดี้การ์ดฝูงนั้น
“ไปแจ้งความก่อนไหมครับ” คนขับแนะด้วยความหวังดี
“ฉันอยากไป เอ่อ... ที่...”
กีรดารินทร์นึกทวนความจำเล็กน้อย ก่อนจะบอกทางให้คนขับพาเธอไปหาอดีตแม่นมของมารดา รถรับจ้างพาหญิงสาวมาถึงจุดหมาย แล้วปล่อยให้เธออยู่ที่นั่นโดยรับค่าโดยสารเป็นต่างหูเพชรข้างหนึ่ง ซึ่งกีรดารินทร์จ่ายแทนเงินสด ร่างบางในชุดราตรียาวกดกริ่งหน้าประตูบ้านหลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนในบ้านเลย
“หายไปไหนนะ ป้าพร”
หญิงสาวกดกริ่งรัวถี่อีกหลายหนก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ ขณะที่เกาะรั้วชะเง้อมองเข้าไปข้างใน ชาวบ้านคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาเห็นเข้าจึงหยุดทัก
“ไม่มีใครอยู่หรอกคุณ เจ้า
