รุ่งเช้าของวันใหม่ มาพร้อมกับเสียงดังชวนรำคาญ จนคนที่นอนอยู่บนเตียงต้องเอาหน้าซุกหมอนเอามือปิดหูไว้ หากไม่ทำให้เสียงรบกวนหายไปจากโสตประสาทได้
“ว้าย! กุ้งตัวใหญ่จังเลยค่ะคุณปลาย” เสียงแสบใสของกีรดารินทร์ ร้องกรี๊ดกร๊าดดังแว่วมา
“รีบโยนขึ้นมาไวไวสิ คุณเมฆเดี๋ยวมันหล่นตกน้ำไปอดกินกันพอดี” คราวนี้เป็นเสียง โวยวายของปลายรุ้ง
“พอหรือยัง ผมหนาวจะตายอยู่แล้วนะ” เสียงบ่นของพี่ชายฝาแฝด ดังมาอีก
นภวินท์รีบลุกขึ้น เดินออกจากห้องมาดู เมื่อมาถึงระเบียงชายน้ำ ก็พบเจ้าของเสียงกวนใจทั้งสามเสียงอยู่ที่นั่น ปลายรุ้งกับกีรดารินทร์สวมกางเกงขาสั้น กับเสื้อยืดสีสด ซึ่งเดาว่าน้าจะเป็นเสื้อผ้าของปลายรุ้งที่แบ่งให้เพื่อนใหม่สวมใส่ สองสาวยืนเกาะราวระเบียงชี้มือชี้ไม้ ส่งเสียงเชียร์ให้ฆนากรดำน้ำลงไปหาอะไรสักอย่าง พี่ชายฝาแฝดของเขาดำผุดดำโผล่ ก่อนจะยื่นส่งกุ้งแม่น้ำตัวโตให้คนบนระเบียง เสียงโวยวายกรี๊ดกร๊าดเมื่อค
