“อื้ออ~” พระพายส่งเสียงครางในลำคอออกมาอย่างแผ่วเบา เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยกันของคนอื่นๆดังเข้ามาในหู พอลืมตามองก็พบว่ารถตู้ที่เธอใช้เดินทางมายังสถานที่ทำงานใหม่จอดอยู่ และคนอื่นๆที่ร่วมทางมาด้วยกันกำลังทยอยลงจากรถ
พระพายกวาดสายตามองออกไปรอบๆ ตัวก่อนจะเก็บของของตัวเองเพื่อลงจากรถ มีเวลาสำรวจสถานที่รอบตัวไม่นาน คนที่คุ้นเคยและเป็นคนชวนให้เธอมาทำงานที่นี่ก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยรอยยิ้มสดใส
“เหนื่อยไหมพาย บอกแล้วว่าให้มาด้วยกันเธอก็ไม่ยอม ไปนั่งเบียดกับคนอื่นในรถทีนี้เป็นยังไงล่ะ” ธันวาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ถัดออกไปมีพนักงานภายในโรงแรมที่ยกมือไหว้ในฐานะที่เขาเป็นเจ้านายและเป็นเจ้าของที่นี่
“เถอะน่า เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” คนบอกยิ้มกว้างอวดรอยยิ้มสดใสที่ทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นมาเยอะเลย
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงแรมทองธันวาครับ ที่นี่เป็นไงบ้างพออยู่ได้ไหม”
“โรงแรมใหญ่มาก ธันบริหารเองคนเดียวจริงปะเนี่ย”
“ที
