@วันต่อมา
“อื้ออ~” แสงแดดอ่อนๆ ที่สาดเข้ามากระทบเปลือกตาส่งผลให้พระพายส่งเสียงในลำคออย่างแผ่วเบาพร้อมกับขยับกายอย่างเชื่องช้า แขนขาวขยับเบาๆ ก่อนจะเริ่มรู้สึกว่าแขนของเธอชนกับแขนอุ่นๆ ของใครบางคน
เพียงแค่มวลสมองประมวลสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้พาลแก้มนวลเนียนก็ร้อนผะผ่าว ริมฝีปากเม้มเข้าหากันก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตา ทว่าทันทีที่ม่านตาเปิดรับแสง ใบหน้าหล่อเหลาของใครหลายคน คือสิ่งที่เธอเห็นเป็นอันดับแรกเลย
“สะ สิง…..”
“ตื่นแล้วเหรอ นอนหลับสบายเลยใช่ไหม” คนถามใช้ปลายนิ้วเขี่ยผิวแก้มเนียนพร้อมกับยิ้มมุมปาก ในยามที่มองหน้าเขาในระยะใกล้ พระพายเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งว่าเธอไม่เป็นตัวของตัวเองทุกอย่างมันเหนือการควบคุมไปหมดเลย
“มองหน้าทำไมเนี่ย” ถามออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นดันใบหน้าหล่อเหลา แต่มันกลับไปทำให้หน้าเขาขยับเลย
“อยากมองไง ไม่ได้เหรอ”
“มองทำไมก่อน มองแล้วยิ้มแบบนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก“
“พัก
