4.33 pm.
ก็อกๆ
ผมเปิดประตูห้องการเงินออกกว้างพร้อมกับมองไปที่โต๊ะทำงานประจำของแยมโรล แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่าไม่มีคนที่ผมรีบขึ้นมาหาหลังจากเคลียร์งานเสร็จเลย
"แยมไปไหนอ่ะเจ๊?"
เจ๊อุ๊ที่กำลังมองผมอยู่เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย และเจ๊อุ๊คงจะสงสัยท่าทางเร่งรีบของผมนี่แหละ
"กลับแล้วนะ"
"กลับแล้ว??"
"แยมกลับเมื่อชั่วโมงที่แล้วอ่ะแยมบอกว่าปวดหัวเจ๊เลยให้กลับไปพักก่อน"
"ปวดหัว ให้ตาย.."
"เอ้าๆ เดี๋ยวๆแล้วมาถามหาทำไมมีอะไรรึบ้านไฟไหม้ทำไมรีบขนาดนั้น??"
"ค่อยคุยเจ๊ หวัดดีครับ"
ผมจำต้องเสียมารยาทตัดบทพร้อมยกมือไหว้ก่อนจะวิ่งกลับลงมาด้านล่างตรงไปที่รถของตัวเองอย่างรวดเร็ว ไอ้ผมก็นึกว่าแยมยังไม่กลับและรีบเคลียร์งานขึ้นไปหาให้เร็วที่สุดแต่กลับพบว่าแยมกลับแล้วเนี้ยมันแน่นอนเลยว่าตอนนี้ผมกำลังโดนแยมโกรธจริงๆ
เธอหลบหน้าผมเหมือนตอนแรกที่เรารู้จักกันเลย และก็เป็นเพราะผมอีกตามเคยที่ทำให้เธอโกรธ
"แม
