10.45 pm.
"ลักษณ์ขอพูดอะไรสักอย่างได้ไหมครับคุณพ่อตา"
"ว่ามาเลยพ่อรอฟัง"
ฉันเท้าคางมองพ่อที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา และพระลักษณ์ที่นั่งอยู่บนพื้นหน้าโซฟาภายในบ้านด้วยท่าทางโอนเอนเพราะตอนนี้เจ้าตัวใกล้จะลืมตาไม่ขึ้นเต็มที
มันเมา แล้วฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมจะไม่เมาเพราะเหล้านอกที่พ่อเอามาเปิดดื่มกันเกือบจะหมดแล้วด้วย แต่พ่อฉันไม่เมาหรอกนะและไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมไม่เมาก็ดูฉันสิ ฉันติดดื่มเพรียวมาจากพ่อเนี้ยแหละ
"อันดับแรกเลยนะครับ ลักษณ์อ่ะอยากขอบคุณพ่อมากที่ดูแลลูกสาวให้โตขึ้นมาเก่งและแกร่งได้ขนาดนี้"
ฉันยกยิ้มมุมปากมองพระลักษณ์ที่เริ่มอวยฉันอีกครั้ง ตั้งแต่มันเมามากมันอวยฉันไม่ขาดปาก
"พ่อรู้แยมโรลของพ่อเก่งอยู่แล้ว"
"ใช่ไหมล่ะครับ ผมยังทึ่ง...เกิดมาไม่เคยใจเต้นแรงกับใครขนาดนี้มาก่อนเลย"
พระลักษณ์ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก ก่อนจะเบนสายตามามองฉันอย่างออดอ้อน
"ผมรักแยมมากเลย รักนะ"
"ถ้าเขา
