เด็กเลี้ยง

ตอนที่ 4 รอพบเจอ

“ยัยพิมพ์ แกคิดว่าแผนนี้จะได้ผลหรือเปล่า??”

“ฉันว่าได้ผลชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์..แกดูนู้น โรลส์รอยซ์มารอรับยัยเคทแล้ว คริๆ” เบลพูดตอบกลับเพื่อนสาวและหันไปมองยังกระจกด้านนอกที่มีรถหรูโรลส์รอยซ์จอดอยู่ตั้งแต่ที่พวกเธอเข้ามาในร้านกันสักพักใหญ่แล้ว

“แกว่ายัยเคทจะรอดคืนนี้ไหม??”

“ไม่รู้สิ แต่ฉันก็แอบเชียร์พี่ไทเทกับพี่ไททันนะ” เธอพูดพร้อมหัวเราะออกมา

ติ้ง/ติ้ง!!

จู่ๆ ก็มีเสียงข้อความโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกัน

[บัตรของคุณถูกระงับการใช้งาน]

[บัตรของคุณถูกระงับการใช้งาน]

“ยัยพิมพ์ ฉันโดนระงับบัตร”

“ยัยเบล ของฉันก็ด้วย”

“เกิดอะไรขึ้น!!/เกิดอะไรขึ้น!!” ทั้งสองพูดออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน

“หรือว่า.../หรือว่า…” และทั้งสองคนก็หันหน้าไปยังรถโรลส์รอยซ์คันนั้น ก็พบกับชายหนุ่มสุดหล่อที่หน้าตาเหมือนกัน ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงและยักคิ้วมองมาที่สองสาวผ่านกระจก

“แย่แล้ว พี่ไทเทกับพี่ไททันต้องฟ้องป๊ากับม๊าให้ตัดบัตรแน่ๆ” เบลพูดออกมา

“ฉันก็ว่าใช่ แง่ ไม่น่าเลยยัยเบล” พิมพ์พูดตอบกลับเบลอย่างสำนึกผิด

พวกเธอทั้งสองหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่ตอนนี้ค่อยขยับร่างเดินเข้ามาหาพวกเธออย่างช้าๆ

ภายใต้ใบหน้าคมคายที่เหมือนกับราวกับแกะ คิ้วเข้ม ริมฝีปากเป็นกระจับสีคล้ำนั้น บวกกับร่างกายที่สูงกว่าร้อยแปดสิบ พร้อมกับผิวขาวซีดอย่างกับถอดร่างออกมาจากเทพบุตรแวมไพร์นั้น ไม่ได้ทำให้ทั้งสองสาวคลั่งไคล้ในความหล่อแต่อย่างใด และตอนนี้ทั้งสองสาวนั้นได้รับบรรยายกาศความเหน็บหนาวเข้ามาเยือนแทน

“ไง หวัด น้องพิมพ์ น้องเบล” ไททันทักทายด้วยรอยยิ้มที่สดใสและแฝงไปด้วยความน่ากลัวในเวลาเดียวกัน

“ฮะ ฮายยย พี่ไทเท พี่ไททัน” ทั้งสองยกมือทักทายแบบชาวตะวันตกพร้อมกันอย่างช้าๆ

“คงได้รับข่าวดีจากคุณพ่อและคุณแม่แล้วสินะ” ไทเทพูดเสริมเข้ามา

“แหะ พวกหนูจะโดนตัดบัตรนานไหมคะ??”

“ตอนนี้ก็หนึ่งเดือน แต่ถ้าทำตัวไม่น่ารักอีกก็อาจจะเพิ่มเป็นสองหรือสามเดือน” ไทเทพูดออกมา

“แง่ พี่ไทเท พี่ไททัน พวกเราผิดไปแล้ว ยกโทษให้พวกเราด้วยนะคะ” เบลพูดออกมาอย่างออดอ้อน

“สายไปแล้วล่ะ สาวน้อย นี่ก็ดึกแล้ว ควรกลับบ้านได้แล้วนะ” ไททันพูดออกมาเหมือนเป็นการไล่พวกเธอทางอ้อม

“แต่...ว่า...พวกเรากำลังจะพายัยเคทกลับแล้วค่ะ” พิมพ์พูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก

“ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก น้องสาวของพวกเรา เราดูแลได้” ไทเทพูดออกมา

“งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ บัยยย” เมื่อเบลพูดจบก็รีบจับมือพิมพ์และรีบวิ่งออกจากร้านอย่างรวดเร็ว

“บัยยยย” ส่วนพิมพ์นั้นก็รีบหยิบกระเป๋าและโบกมือลาชายหนุ่มทั้งสองเช่นเดียวกัน

“พวกตัวแสบบบ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย” ไททันพูดออกมาทั้งที่ภายในใจนั้นยังไม่ค่อยพอใจกับการโดนทำโทษของสองสาว น่าจะโดนให้หนักกว่านี้เสียดีไหม เขาคิดอยู่ภายในใจ แต่เรื่องทั้งหมดก็ต้องปัดความคิดทิ้งไปทั้งหมด

และทั้งสองหนุ่มหย่นก้นนั่งลงเก้าอี้ราคาแพงอย่างช้าๆ เพื่อรอให้กวางน้อยของเขานั้นเดินเข้ามาหา เพราะรู้ดีว่า ถ้าเธอออกจากไอ่หนุ่มหน้าหล่อนั้นเมื่อไหร่ เธอจะต้องตรงเข้ามาหาเพื่อนของพวกเธอที่มุมนี้ทันที

อีกด้าน…

หลังจากที่หญิงสาวร่ำลาจากคีย์เรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินกลับเข้ามายังร้านอาหารและเดินตรงเข้ามาที่มุมของเพื่อนเธอที่นั่งอยู่เมื่อก่อนหน้านี้

แต่ปรากฎว่า ตอนนี้เธอไม่เห็นเพื่อนสนิทของเธอแม้แต่คนเดียว แต่กลับพบว่ามีร่างชายหนุ่มสองคนที่คุ้นเคย นั้นก็พี่ชายทั้งสองของเธอแทน กำลังนั่งกอดอกและทอดสายตามองมายังเธอ

“ว่าไง น้องรัก ทำรายงานสนุกไหม??” ไทเทพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“พะ พี่เท พะ พี่ทัน”