ไททันร้องอุทานเสียงหลงออกมาด้วยความตกใจ
‘นี่เขาทำรุนแรงกับสาวน้อยที่อยู่ใต้ร่างมากเกินไปหรือเปล่า???’ เขาครุ่นคิดอยู่ภายในใจ
“พี่เท ช่วยเคทด้วยค่ะ ฮือๆๆๆ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาจนตัวโยน
“พะ พี่ ขอโทษครับน้องเคท” ไททันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา และพยายามจะเดินเข้าไปปลอบโยนเธอ แต่ทว่า…
หญิงสาวนั้นขยับตัวหนีเขาไปหาไทเทเสียแล้ว
“มึงหยุดอยู่ตรงนั้นแหละทัน น้องกลัวจนตัวสั่นแล้วเห็นไหม??” ไทเทพูดในขณะที่กอดปลอบหญิงสาวที่อยู่บนเตียง
“ผม…ไม่ได้ตั้งใจนะครับพี่เท” ไททันพูดออกมาด้วยความรู้ผิด
“มึงกลับห้องไปก่อนเถอะ เดี๋ยวกูจะดูแลน้องเอง” ไทเทพูดบอกไททันอย่างใจเย็น และเขาค่อยๆ ช้อนตัวของหญิงสาวขึ้นและอุ้มในท่าเจ้าสาวเดินไปยังประตูเชื่อมภายในห้องไปยังห้องของเขา เพราะถ้าขืนปล่อยให้เธออยู่ภายในห้องนี้มีหวังเธอคงจะอาการนักแน่ๆ เพราะภายในห้องนั้น โดยเฉพาะบนเตียงนั้นราวกับว่าเพิ่งผ่านมรสุมลูกใหญ่มา
