“ยัยเคท ทางนี้!!!” เบลพยายามโบกไม้โบกมือเรียกให้เธอเข้าไป ว่าพวกเธอกับพิมพ์นั่งรออยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะ
เมื่อเคทดังนั้นก็วิ่งกระโดดออกจากรถอย่างรวดเร็วและกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปหาเพื่อนของเธอทั้งสอง
“โอเค โอเค แปปนึงฉันกำลังไป”
แฮ่ก!! แฮ่ก!!
หญิงสาววิ่งไปหาเพื่อนด้วยเหงื่อที่ออกตามไรผม และใบหน้าของเธอนั้นมีเลือดฝาดตามแก้มของเธอ
“เห้อ ยัยเคท ใจเย็นๆ ค่อยๆ เดินมาก็ได้ แล้วทำไมหน้าตาถึงเป็นแบบนี้เนี้ยะ” พิมพ์ถามออกมาด้วยความตกใจ
“พอดีฉันคิดถึงพวกแกไปหน่อยอ่ะ เลยรีบวิ่งมา” หญิงสาวตอบเพื่อนออกไป
“เหรอจ้ะ นึกว่าวิ่งหนีใครมาเสียอีก” เบลถามและหรี่ดวงตาลงอย่างจับผิด
“บะ บ้า นา ฉันจะหนีใครกันเล่า” เธอนั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนและหันหน้าหนีไปทางอื่น
“แล้วนี่ทำไมผมเผ้ามันฟูอย่างนี้เนี้ยะ วิ่งมาแค่นี้ทำไมเหงื่อออกและหน้าแดงไปหมดเลย” พิมพ์ถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง
“เอ่อ น่าจะอากาศร้อนละมั้
