“ไม่รู้สิคะ เพราะตอนนั้นก็มีผู้ชายมากมายที่เข้ามาจีบเธอ แล้วก็มีผู้ชายหลายคนเลยที่อกหักจากการถูกให้ความหวังแต่สุดท้ายกลับไม่สมหวัง”
คำบอกเล่าของพริ้งพราวย่อมมีอิทธิพลต่อคนมีอดีตกับชามีนได้ไม่น้อย ยิ่งเป็นคำพูดที่มันบ่งบอกถึงตัวตนของเธอตามที่เขาได้สัมผัสมามันยิ่งทำให้เวย์ไทม์เชื่อได้อย่างสนิทใจเลยว่านั่นแหละคือตัวตนของเธอ
รอยยิ้มเยือกเย็นยกขึ้นพร้อมกับสายตาเย็นชาเมื่อนึกถึงผู้หญิงหน้าเนื้อใจเสือคนนั้นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเธอ
(มีอะไรคะ) น้ำเสียงไร้อารมณ์ดังขึ้นจากปลายสายทันที
“อยู่ไหน” เวย์ไทม์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติ
(ถามทำไมคะ) น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ดังขึ้นอย่างไม่ปิดบัง
“ไม่พอใจเหรอที่ฉันไม่ได้ให้กลับด้วย” น้ำเสียงมีอารมณ์ดังขึ้นอย่างไม่ปกปิดเอ่ยถามปลายสายขึ้น
(เปล่า) เปล่าที่ทั้งแข็งและห้วนแบบนี้บอกได้อย่างดีว่าเธอไม่พอใจ
“ฉันจำได้ว่าเธอไม่ถูกกับผู้หญิงคนนี้ แต่ฉันมีเรื่องบา
