บทที่ 56
“งั้นฉันไปเอง ซูซี่ ไปห้องของคุณกันเถอะ”
ไทเรลล์สะบัดแขนจนฝ่ามือของหล่อนหลุดออกไป จากนั้นก็เดินเข้าไปหาซูซี่ แต่หล่อนรีบไปกระชากแขนกำยำเอาไว้อีกครั้ง
“คุณไปไหนไม่ได้นะคะคุณไทเรลล์ คุณต้องอยู่ในห้องนี้กับงาม”
“เธอไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับฉัน ไปให้พ้น!”
แม้จะถูกขับไล่อย่างไร้เมตตาแต่งามระยับก็ยังอดทนอดกลั้นเอาไว้ ใครจะรู้บ้างล่ะว่าภายใต้ใบหน้าเปื้อนยิ้มของหล่อน มันซ่อนหยาดน้ำตาเอาไว้มากมายแค่ไหน
“แต่คุณป้าสั่งให้งามอยู่ในห้องนี้กับคุณค่ะ”
หล่อนเห็นแม่อดีตคนรักของไทเรลล์ทำหน้าหงุดหงิดโมโห “เคลียร์กันจบแล้วค่อยไปหาซูซี่ที่ห้องนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ ซูซี่รำคาญ” แล้วแม่ซูซี่ก็เปิดประตูเดินออกไปทันที ไทเรลล์หันมาจ้องมองหล่อนอย่างเดือดดาล
“เพราะเธอคนเดียว ซูซี่ถึงทิ้งฉันไปแบบนี้”
“เธอก็ทิ้งคุณเหมือนกับที่เคยทิ้งเมื่อหลายปีก่อนนั่นแหละค่ะ คุณก็หัดจำเอาไว้บ้าง ไม่ใช่พอเธอกลับมาก็ยินดีจ
