บทที่ 59
สองสัปดาห์ต่อมา งามระยับที่ยังไม่คลายความเศร้าหมองก็ต้องรู้สึกตกใจ เมื่อลินดาปรากฏตัวขึ้นภายในร้านกาแฟ หล่อนจะหลบเลี่ยงไปหลังร้าน แต่ลินดาพูดขึ้นอย่างรู้ทันเสียก่อน
“ป้ารู้ว่าหนูงามยังโกรธป้าอยู่ แต่ป้ามาที่นี่เพื่อดื่มกาแฟ ไม่ได้มาเรื่องส่วนตัวหรอกจ้ะ”
งามระยับระบายยิ้มบางๆ ยกมือไหว้ลินดา “งามขอโทษค่ะ งามแค่ยังรู้สึกไม่ค่อยดี”
“ป้าเข้าใจดี ไม่เป็นไรหรอก”
“เชิญคุณป้านั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวงามชงกาแฟมาให้ค่ะ เหมือนเดิมใช่ไหมคะ”
“ใช่จ้ะ”
“เอ่อ ว่าแต่ป้าพรไม่มาด้วยเหรอคะ ทำไมคุณป้ามาคนเดียว” งามระยับอดถามไถ่ไม่ได้
“แม่พรไม่ได้มาหรอก อยู่เฝ้าบ้าน ที่บ้านไม่มีใครอยู่น่ะ”
แล้วเขาล่ะ ไทเรลล์ไปไหน ใช่สิ เดี๋ยวนี้หล่อนไม่เคยเห็นเขาเลย ตั้งแต่วันนั้นที่ทะเลาะกันรุนแรง เขาจงใจหลบหน้าหล่อน แต่มันก็คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วล่ะ งามระยับคิดอย่างปลงตก
“งั้นเดี๋ยวงามมานั่งคุยเป็นเพื่อนคุณป้
