บทที่17💘เพื่อนชาย.. [🔥ดุ]

1250 คำ

เสียงหงุดหงิดพูดพลางพยายามดิ้นแต่เขายังคงกำไว้แน่นหนัก "ไอ้ผู้ชายคนนี้เป็นใคร" "ปะ ปล่อยน้องโบว์เดี๋ยวนี้นะ" "พี่ถามว่าไอ้นี่มันเป็นใคร?! แค่นี้ทำไมตอบไม่ได้" "เขาเป็นเพื่อนใหม่ของน้องโบว์เอง!" "เพื่อนผู้ชายเนี่ยนะ" "ใช่ค่ะ แล้ววันนี้น้องโบว์จะให้เขาไปส่งที่บ้าน" "พี่ให้พูดอีกที จะกลับบ้านกับมัน หรือจะกลับบ้านพร้อมพี่ ตอบดีๆ นะครับอย่าให้พี่ต้องโมโห!!" บรื้นนนน สุดท้ายโบว์เลือกที่จะเลี่ยงการปะทะนั่งรถกลับมาพร้อมกับเบย์ แต่ทว่าเขาเลี้ยวเข้าไปทางในเมือง แทนที่จะขับอ้อมมายังหมู่บ้านของเพื่อน คอนโด "พี่โบ๊ทอยู่ที่คอนโดพี่เบย์หรือคะ" โบว์เอ่ยถามซึ่งปกติบางครั้งก็มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ "ไม่เห็นพี่โบ๊ทบอกหนูก่อนเลย" "รีบลง" "ท่าทางหงุดหงิดแบบนี้ น้องโบว์นั่งแท็กซี่กลับเองดีกว่า ฝากบอกพี่โบ๊ทด้วยนะคะ" "ไม่ได้! พี่บอกให้ลงก็ลงดีๆ ครับ" "หน้าพี่เบย์หงุดหงิดแถมยังพูดจาห้วนแบบนี้ น้องโบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม