แล้วเพื่อน ๆ ทั้งโต๊ะก็มีอาการเดียวกัน ทุกคนจ้องเขาเป็นตาเดียว รวมถึงพิมพ์ใจก็จ้องมองเขาด้วยความตกตะลึงเช่นกัน
“สวัสดีครับ ผมขอรับพิมพ์ใจกลับบ้านนะครับ”
คำพูดของเขาทำให้เพื่อนทุกคนหันขวับไปมองพิมพ์ใจพร้อมกัน
มีคำถามมากมายอยู่ในแววตาของเพื่อน ๆ แต่อารัญก็ไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ซักถามพิมพ์ใจเลย ชายหนุ่มจับข้อมือบางรั้งเธอให้ลุกขึ้นยืน แต่ก่อนที่เขาจะพาเธอเดินไปจากโต๊ะ ชายหนุ่มยิ้มให้กับทุกคน แล้วบอกว่า
“มื้อนี้ผมเลี้ยงเองนะครับ ขอแสดงความยินดีกับทุกคนด้วยนะครับ” พอพูดจบแล้วอารัญก็กระชับมือที่จับข้อมือบางไว้แน่น แล้วพาพิมพ์ใจเดินออกจากร้านไป
เพื่อนของพิมพ์ใจกะพริบตาปริบ ๆ ทั้งงุนงงปนสงสัย ถึงจะแอบดีใจที่มีเจ้ามือเลี้ยงอาหาร แต่ก็อยากรู้ว่า ผู้ชายคนนี้กับเพื่อนของพวกเขาเกี่ยวข้องกันในสถานะใด เพราะเท่าที่คบกันมานาน พวกเขาก็ไม่เคยเห็นพิมพ์ใจพูดถึงผู้ชายคนนี้เลย
พอขึ้นมานั่งบนรถ พิมพ์ใจก็น
