คำพูดของเขาทำให้พิมพ์ใจเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง สายตาคู่สวยที่เคยอ่อนโยนอ่อนหวาน แปรเปลี่ยนสายตาที่มีแต่ความเกลียดชัง
อารัญไม่สนใจสายตาคู่นั้น เขาเดินออกจากห้อง ปล่อยให้พิมพ์ใจอยู่ในห้องทำงานเพียงลำพัง
พิมพ์ใจมองบานประตูที่ปิดลง เธอนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นครู่ใหญ่ ลำพังเธอเพียงคนเดียว คงไม่สามารถพาตัวเองหนีไปจากเขาได้ เธอคงต้องขอความช่วยเหลือจากใครสักคน ใครคนนั้นที่สามารถพาเธอออกจากห้องทำงานของเขาได้ โดยที่ไม่มีใครกล้าเข้ามาขัดขวาง แม้แต่ผู้ชายใจร้ายคนนั้น
16 เมื่อเธอหายไป
พิมพ์ใจกำโทรศัพท์ในมือไว้แน่น เธอโทรหาคุณแม่ราณี 2 ครั้งแล้ว แต่ท่านไม่รับสาย ท่านอาจจะติดธุระ หรือไม่ก็คงกำลังจะพูดคุยอยู่กับใครสักคน เธอจึงนั่งรอ และหวังว่าท่านจะโทรกลับมา เธอต้องการความช่วยเหลือจากท่าน
เสียงเอะอะโวยวายที่หน้าประตู ก่อนที่บานประตูจะถูกเปิดออก ทำให้พิมพ์ใจเงยหน้าขึ้น เธอมองไปที่ประตู เจ้าของเสียงเอะอะ
