วันต่อมา
ช่วงพักเบรคหลังคาบแรก ซันเดย์ยืนบ่นอย่างหัวเสียเพราะไม่เห็นหัวเพื่อนตัวดีเลย
“ไอ้ทรอย ไอ้เหี้ยฟอร์มมันหายหัวไปไหนวะ”
ซันเดย์ถามทั้งที่สีหน้าเหมือนแปลกใจ
ทรอยยักคิ้วใส่แบบกวนตีนสุดก่อนตอบช้าๆ
“มึงอยากรู้จริงอ่ะ”
“เออสิวะไอ้เหี้ย ไม่อยากรู้กูจะถามมึงหรอวะ”
ทรอยยักคิ้งหงึกหงัก แล้วมองตรงไปที่ฟอร์ม
"โน่นไงเพื่อนมึง เดินถือกระเป๋าตามตูดน้องการ์ตูนอยู่โน่นไง"
“ไอ้สัส”
ภาพตรงหน้าคือ ฟอร์มในเวอร์ชันที่ไม่มีใครในแก๊งคิดว่าจะได้เห็น เสื้อช็อปสีแดงของมันถูกสะพายพาดแขนเดียว ส่วนมืออีกข้างถือกระเป๋าสีชมพูหวานๆ ของการ์ตูนไว้แน่น และที่สำคัญเขาเดินตามหลังเธอแบบต้อยๆ เหมือนลูกหมาที่กลัวโดนทิ้ง
การ์ตูนเดินตรงหน้าอย่างสง่างาม ส่วนฟอร์มเดินตามหลังอย่างเรียบร้อยผิดวิสัยสุดๆ
ซันเดย์ถึงกับยืนอ้าปากค้างอยู่พักใหญ่ แล้วเสียงหัวเราะก็หลุดออกมาแทบจะทันที
“ฮ่าๆๆ ไอ้เหี้ย มันทำเหี้ยอะไรของมัน
